Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Εντός, εκτός κι ελεύθερα...




Είναι κάτι άνθρωποι που ψιθυρίζουν με ηδονή κι απάντηση δεν ακούν κι ας παίρνουν. Είναι κάτι άνθρωποι που δίνουν απάντηση στο χρώμα της μελανιάς του σώματος κι ύστερα περιμένουν κι άλλο. Κάτι άνθρωποι που διώχνουν κρατώντας, που περπατούν καθιστοί, που νοσταλγούν ό,τι δεν έζησαν ακόμα. Αρπακτικά την μια, Φαγώσιμα την άλλη. Άνθρωποι που μάτια έχουν αλλά δεν κοιτάζουν, που χάδια έχουν αλλά δεν χαρίζουν. Μέσα στην ασφάλεια της ανασφάλειάς τους, ορκίζονται πως λένε την αλήθεια, και αυνανίζονται την πίκρα τους για να την ξαποστείλουν. Είναι κάτι άνθρωποι που ερωτεύονται μα δεν γιατρεύονται. Που γιατρεύονται μα δεν ερωτεύονται. Γιατρεύονται;

Και είναι τότε που ένας ανύπαρκτος εχθρός κηρύσει τον πόλεμο. Έντός. Εντός σου. Άλλωστε αργά ή γρήγορα θα είσαι μαζί κι εσύ, κάπου εκεί ανάμεσα στις συστάδες των δέντρων του μακρινού δάσους που έβλεπες μικρός από το παράθυρο του δωματίου σου, κι έλεγες ότι κάποτε θα επισκεφτείς, μα στην πορεία το ξέχασες και σε ξέχασες δίπλα σε κάποιο ηχείο, μπροστά σε μια λαμπερή οθόνη, κάτω από ένα ουρανό στο χρώμα της ώχρας που δεν σου χαρίζει ούτε ηλιαχτίδες ούτε σκιές.

Μια από τις επόμενες νύχτες, σβήσε το κλιμαστιστικό και βγες στο μπαλκόνι. Έχει δροσιά αυτό το φθινόπωρο. Έχει ελπίδα, φωνές και αγγίγματα. Ίσως αν κλείσεις τα μάτια σου για λίγο, να ακούσεις την ελευθερία σε κάποιο ρούχο που στεγνώνει και ανεμίζει στην απέναντι ταράτσα. Ίσως αν ανοίξεις τα μάτια σου ένα χέρι να κρατάει το δικό σου.

Ήρθε η στιγμή. Σου χαμογελάω. Πάμε βόλτα. Εντός, εκτός κι ελεύθερα.

7 σχόλια:

  1. Υπεροχος παντα!

    Πριν λιγους μηνες dim μου, μετακομισαμε σε ενα αλλο σπιτι, που το μπαλκονακι της κρεβατοκαμαρας εχει ομορφη θεα στον Θερμαικο και βλεπω τα αεροπλανα να προσγειωνονται.
    Χθες βραδυ τα χαζευα και προσπαθουσα να μαντεψω τον προορισμο τους, τις ζωες που κουβαλανε, τις προσδοκιες που εχουν οι ανθρωποι που ειναι μεσα απο την πολη που μολις προσγειωθηκαν....
    Μου αρεσει πολυ να παιζω ετσι :)

    Εδω τα βραδια εχει μια ευχαριστη δροσια, σκεπαζομαστε κιολας τα βραδια και κλεινουμε και τις μπαλκονοπορτες τις τελευταιες μερες.

    Εκει;
    Ευχομαι να το απολαμβανεις ο,τι κι αν εχει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι όμορφο..
    Ειδικά το φθινόπωρο, ειδικά αυτό, αξίζει να είσαι έξω και να αφουγκράζεσαι την ελευθερία του. Έχει κάτι αυτή η εποχή...
    Ααα, κι αν από τη βεράντα σου βλέπεις κάθε βράδυ απέναντι μια κοπελα να μιλάει στα φυτά της και να μυρίζει τα λουλούδια της, εγώ θα είμαι. Μην ανησυχήσεις, μια χαρά είμαι, απλά μου κρατάνε παρέα.


    Γράφεις απίθανα. Ειλικρινά, μ'αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι.

    Χαίρομαι που σε βρήκα.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. -> Dee Dee
    Ταξίδια, ταξιδιώτες, ματίες πάνω από τα σύννεφα, οράσεις ομιχλώδεις μέσα τους, βλέμματα που καθαρίζει ένας αέρας κι ύστερα κάνει κούνια στις αποσκευές τους...  
    Ένα αεροπλάνο και το μπαλκονάκι σου...



    -> Free Spirit
    Λίγη από την ελευθερία σου ήρθε και κάθησε εδώ. 
    Χαίρομαι που βρεθήκαμε.

    Έμαθα... πως έχεις ήλιους.  Τεράστια αδυναμία. 
    Πες τους δύο λέξεις κι από εμένα όταν τους ξαναδείς.
    Καλό ηλιοβασίλεμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ισως τη ψυχη σου να βρεις αναμεσα στα ρουχα τα καθαρα να ξεκουραζεται...
    Ισως και ενα χαμογελο κρυμενο στο μπαλκονι να σε περιμενει...
    Καλο σου απογευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ->Free Spirit
    Κι εγώ σε σένα :)
    Όμορφα χαμογελάς...


    ->Λυδία
    Βγαίνω στο μπαλκόνι
    να δω... να ζω...
    Όνειρα γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κοριτσακι; εκει στην βολτα...εκει στην γωνια σε περιμενω να τα πουμε με κρασακι περνα απο το σπιτι μ εχω πολλα να σου πω

    ΑπάντησηΔιαγραφή