Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Turn on the light


- Λοιπόν, εγώ φεύγω. Μην ξεχάσεις να ποτίσεις τα λουλούδια. Εντάξει;
- Εντάξει.

Με την έξοδο του κλειδιού από την πόρτα και την είσοδο του Debussy στα περίχωρα των τύμπανων των αυτιών του, ένα σεληνόφως αναίτιο απλώθηκε πρώτα διστακτικά και ύστερα ολοκληρωτικά στα πέλματα, στο στήθος και στο ξυρισμένο του κεφάλι. Τον έκανε να μοιάζει σαν φιγούρα από ασήμι ή λευκόχρυσο. Μόνο τα κλειστά του βλέφαρα και οι άκρες των χειλιών του είχαν χρώμα διαφορετικό. Έμεινε εκεί για αρκετή ώρα, ακουμπώντας τους αγκώνες του στα κάγκελα του μπαλκονιού, μισοκρεμασμένος, βυθισμένος στην γνωστή του αυτοψυχοθεραπεία που έπαιρνε σάρκα και οστά με ένα τσιγάρο στο στόμα και το βλέμμα στην αναζήτηση της χελώνας του ακάλυπτου χώρου. Πίστευε από μικρός ότι ίσως να ήταν μια angonoka… αλλά έξι όροφοι είναι μια μεγάλη απόσταση για την όραση αν και απειροελάχιστη για το βάρος του σώματος. Μετά την έβδομη αναπαραγωγή της σονάτας και την εκατοστή αναταραχή του "εντάξει" που είχε στήσει χορό διονυσιακό επάνω στις τρίχες του δέρματός του, έτριξε τα δάχτυλά του, και μονολογώντας σχεδόν με κάποια μελωδικότητα: "αν σε νοιάζουν τα λουλούδια, μείνε εδώ να τα ποτίσεις μόνη σου", έφτασε στο μπάνιο και γέμισε δυο μεγάλα παγούρια νερό.

Εντάξει…
Χωρίς καμία μα καμία τάξη, βουτάς τον δείκτη σου ανάμεσα σε δυο περσίδες, και χώνεις τις βλεφαρίδες σου, στα κρυφά, για να κρυφοκοιτάξεις σκέψεις και πράξεις. Ύστερα λες "εντάξει" κι αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου που… γέλασες μαζί του και ξεγέλασες το είδωλο σου στον καθρέφτη. Αλήθεια, τελικά ποιος είναι πιο γρήγορος; Εσύ ή το είδωλο; Ποιος είναι πιο όμορφος;

Εσύ…
Μοιάζεις με πρωτοβρόχι. Και με άνεμο βόρειο στο τέλος μια καυτής μέρας του Αυγούστου μοιάζεις. Αν ήσουν πόλη θα ήσουν η Βενετία. Αν ήσουν γράμμα θα ήσουν το "Ω". Ένα ωμέγα που αφήνει ένα μικρό άνοιγμα για να κοιτάξεις μέσα του, ίσως και να καταφέρεις να μπεις μέσα του. Ένα ωμέγα που για ένα μικρό άνοιγμα δεν είναι ολόκληρος κύκλος, δεν είναι μηδέν, δεν είναι όμικρον, δεν είναι ακόμα πανσέληνος. Αν ήσουν φωτογραφία, θα εμφανιζόσουν προσεκτικά στο κατάλληλο δωμάτιο και το βλέμμα σου θα κοιτούσε αλλού όχι από φόβο, ούτε από αμηχανία. Ύστερα θα κοιτούσε μπροστά με διασταλμένες κόρες πίσω από υγρό στοιχείο.

Εγώ…
Άλλοτε να βρίσκω και άλλοτε να νομίζω ότι βρίσκω την κατάλληλη στιγμή και τον κατάλληλο χώρο. Δεν υπάρχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δικαιολογίες για να αποφύγει ο νους την αναπαραγωγή του οπτικοακουστικού του υλικού; Είναι πιθανόν… Αναζητώ την φασαρία κι έπειτα την ησυχία σε ένα απειροελάχιστο κλικ. Σκαρώνω μαγικά φίλτρα για να μην σαμποτάρω τον έρωτα και στριφογυρίζω σαν νεογέννητος ανεμοστρόβιλος στο ανισόπεδο κρεβάτι μου την νύχτα, όχι από φόβο, ούτε από αμηχανία. Το πρωί που ξυπνάω δεν θυμάμαι πολλά, ίσως και τίποτα. Μονάχα μυρίζω ένα άρωμα. Δεν ξέρω από πού έρχεται. Έρχεσαι;

Εκεί…
Μέχρι το "εκεί" να γίνει "εδώ", αρνούμαι να λογοδοτήσω μπροστά του.

Εδώ...
Απορίες, οθόνες, σήματα κινδύνου, εικόνες, τίτλοι, τηλεφωνήματα, βόλτες, αρνήσεις, δώρα που δεν παραδόθηκαν ακόμα, λόγια που δεν τσίριξαν στο στρώμα και μια αυτοπεποίθηση που ψάχνει το δρόμο για το σπίτι, απλώνουν τα πιρούνια τους και δεσμεύονται ότι θα μου βγάλουν τα μάτια, το μοναδικό δευτερόλεπτο που δεν θα κοιτάζω ή που δεν θα σκέφτομαι. Λες να μην κοιτάξω σε λίγο το ηλιοβασίλεμα μήπως και την πατήσω; Όχι βέβαια! Και θα το κοιτάξω, και τα λουλούδια, θα ποτίσω, και λουλούδια θα σου φέρω, και δεν θα αρνηθώ πως ο κύβος είναι ήδη σε ελεύθερη πτώση. Άλλωστε τι νόημα θα είχε διαφορετικά; Ας είναι ρίσκο. Αξίζει τον κόπο. Δροσίζει τον τρόπο. Έτσι θέλω να ζω. Να μένω στην δική μου "Ushuaia" και μόλις νυχτώνει να χαζεύω το βόρειο σέλας στον ουρανό της.

- Γύρισες τόσο γρήγορα;

- Ναι, γιατί πόσο νόμιζες ότι θα λείψω; Μια βόλτα πήγα. Τα πότισες τα λουλούδια;
- Ναι. Ξέρεις, θέλω να γυρίσω τον κόσμο μαζί σου.
- Πάω να ξεντυθώ.

Μια σκάλα υπογείου η απουσία με το φως να βρίσκεται στον τοίχο δίπλα στο κάτω κάτω σκαλί… και μια απογοήτευση η καμένη λάμπα, ακριβώς όταν την χρειάζεσαι. Πολεμικές αναταραχές, αντιπερισπασμοί, σπαρμένοι πανικοί, ουσίες εξουσιών, μολυσμένες πυρκαγιές ανακινούν την ευωδιά του πάνω πατώματος, σαν σκουπόξυλο που διαταράσσει την μεσημεριανή ησυχία.

Αφήνω το pause και τα ηχεία αναρωτιούνται ξανά ¨...and why can´t you just hold me?¨. Δεν θυμάμαι πόση ώρα είχα σφηνώσει το δάχτυλό μου εκεί. Σαν παγωμένη στιγμή οργασμού η σκέψη η τωρινή, με ταυτόχρονα αμφίδρομο χαμόγελο. Σαν απαλό φιλί η επιθυμία η τωρινή, αναμενόμενα ξαφνικό, με μάτια μισάνοιχτα την πρώτη φορά, για να τσεκάρεις αν μπορείς, κι ύστερα κλειστά, για να τσεκάρεις αν ζεις.

Θέλω να φύγω. "Τώρα" είναι η κατάλληλη στιγμή. Θέλω να έρθεις μαζί μου. Θέλω να θέλεις να έρθεις μαζί μου. Θέλεις;

16 σχόλια:

  1. δεν ξερω πως το καταφερνεις να ταξιδευεις ετσι καποιον..καθε φορα που παταω στην σελιδα σου ευχομαι να δω κατι καινουργιο να ταξιδεψω λιγο πιο μακρια..καθε φορα πιο ομορφο..καθε φορα πιο μαγικο..σε ευχαριστω..καλησπερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/6/08 23:53

    Κάθε σου κείμενο είναι ευλογία. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω κι αφήνω συνήθως βιαστικό σχόλιο, πρώτης ανάγνωσης. Αλλά η πρώτη φορά είναι μαγική, η επόμενες αγαπησιάρικες.

    Εμεινα σε εκείνη την εκπληκτική περιγραφή του Ωμέγα σου. Την λάτρεψα και την έκλεψα να το ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Αλήθεια, τελικά ποιος είναι πιο γρήγορος; Εσύ ή το είδωλο; Ποιος είναι πιο όμορφος;" Καλή ερώτηση...
    την καλημέρα μου Ντιμ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ->rip1708
    Το ταξίδι είναι ίσως το πολυτιμότερο μέτρο πρόληψης ή έστω καταστολής της βαρεμάρας, του άγχους, της αδράνειας, της "μοναξιάς" και της θλίψης. Ακόμα κι αν αυτό το ταξίδι είναι νοητικό.
    Να είσαι καλά κι ευχαριστώ από την πλευρά μου που επέστρεψες... και "δεν ξέρεις". :)


    ->freedula
    Καλησπέρα...
    Χαίρομαι που λάτρεψες την περιγραφή του Ωμέγα μου.
    Πάντως μια απλή περιγραφή έκανα...
    Εκείνο είναι το αξιολάτρευτο, άλλωστε. :)


    ->Λορελάη
    Ανταποδίδω την καλημέρα.
    Κάτι μου λέει πως όλες οι ερωτήσεις έχουν απαντήσεις, ακόμα κι αν τρομάζουμε να τις σκεφτούμε, ακόμα κι αν δεν έχουμε βρει ακόμα τον τρόπο να τις αναζητήσουμε , ακόμα κι αν αποφεύγουμε να τις προφέρουμε, ακόμα κι αν είναι ...σωστές ή λάθος. Λαθος;
    Καλή ερώτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ταξίδια του νου με πρόσκληση στο 'θέλω', στο 'θέλεις', στο 'έλα...

    οι μυστικές πόρτες ανοίγουν όταν αυτές είναι έτοιμες να υποδεχθούν...

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλησπερα Ντιμ μου

    πιστευω στην καταλληλη στιγμη.....αλλα λες να μην υπαρχει; Δικαιολογιες ολα; Ισως...

    "Θελω να γυρισω μαζι σου τον κοσμο" ναι, θελω ...τον οποιο κοσμο!

    Καλο βραδακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ->Νεράϊδα της βροχής
    ...στο "έρχομαι", στο "πάμε" ,στο "σε θέλω".

    ...και τι δεν θα έδινα να ξέρω λίγο πριν ότι οι μυστικές πόρτες είναι έτοιμες, εν τέλει, να υποδεχθούν... ίσως για να προετοιμαστώ, ίσως για να το ξανασκεφτώ.

    μια πρόσκληση λοιπόν! Στο "όπου"!


    ->dee dee
    Καλησπέρα!
    ...μα φυσικά υπάρχει η κατάλληλη στιγμή, απλά ίσως να είναι τώρα...
    και όχι μετά.
    ...συμφωνώ, τον όποιο κόσμο... ακόμα και το "τίποτα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όντως ΄μόλις αρχίσει το ξέντυμα αρχίζουν νέοι κόσμοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ουσία του θέλω... ένα ταξίδι να αρχίσει ... εστω και χωρίς βαλίτσες... μόνο τα όνειρα σου. Μόνο αυτά να πάρεις...
    Καλησπέρες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. dim, μια μικρούλα λέξη, μια λεπτομέρεια,angonoka, και αυτή η χελώνα μας πήγε σε ένα παράλληλο ταξίδι μέχρι την Μαγαδασκάρη...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. α! έχεις και μια πρόσκληση στη γειτονιά μου
    σε παιχνίδι...
    ελπίζω να μην έχεις ήδη παίξει...

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πρώτη φόρα μπαίνω στον κόσμο σου...και μου άρεσε πολύ.

    Θα περνάω να παίρνω απο την πνοή σου

    Καλό σου απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ->markos-the-gnostic
    νέοι κόσμοι...
    κι αν όπως λένε οι εξ Ανατολής ότι για κάθε μία νέα γεύση που κάποιος δοκιμάζει, κερδίζει χρόνο ζωής... σκέψου πόσους νέους κόσμους μπορεί να φέρει το ξέντυμα...


    ->Λυδία
    άσε τα όνειρα να σχεδιάσουν την πορεία
    με παστέλ να γράψουν ιστορία
    να είναι πυξίδα στο χέρι
    για όσο υπάρχουν άγνωστα μέρη...
    στο κορμί και στην γη
    ...ίσως κι ακόμη πιο πέρα, ίσως κι όχι.


    ->stardustia
    σαν angonoka to όλον
    τόσο σπάνιο
    προς εξαφάνιση
    μα άγρια όμορφο
    άξιο αναζήτησης.


    ->meltemi
    Καλώς όρισες
    ευπρόσδεκτος ο άνεμός σου
    και απαταίτητος για την αναπνοή μέσα σε μια κρυψώνα...
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. θελω να υπαρχει λογος να μ' αγαπας..
    υπαρχει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ->Orelia
    κάτι μου λέει πως υπάρχει.
    Δεν μπορεί να μην υπάρχει.
    Σίγουρα.

    Σίγουρα;

    ...νιώθω πιο ασφαλής μόνο όταν κοιτάζω κατάματα και ρωτάω ή απαντώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. το ιδιο κι εγω
    ομως..
    μπορω να πω με σιγουρια
    [με τον καιρο αποκτηθηκε
    και απο αλλαγη θεσης στα οσα συμβαινουν γυρω μου και τον τροπο που τα ερμηνευα ]
    πως,
    παντα κατι θα υπαρχει
    πισω κι απο προσωπα ή χαρακτηρες που με διωχνουν
    ν' αγαπησω

    καλο βραδυ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή