Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Έρως ανίκατε μάχαν!

Άλφα.
Αν η ιστορία γραφόταν με "αν" θα είχα ενα τέτοιο για να κοσμήσω την αρχή και το τέλος και θα το βάφτιζα αγάπη. Θα του έβαζα ένα σκουλαρίκι μικρό μεν, ξεχωριστό δε, και θα το άφηνα να αναστρέψει την ύπαρξή του προς όφελός μου. Τότε, ξαφνικά, το "αν" θα γινόταν "να" και όλα θα έμοιαζαν πιο συμβατά με τα "θέλω" μου, πιο συνεπή στα "μπορώ" μου.
Βήτα.
Βγαίνω στον δρόμο χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και στριβώ ξαφνικά στην επόμενη στροφή χωρίς να προλάβω να προειδοποιήσω το μυαλό μου ή εκείνο εμένα. Έτσι για λίγο χάνω την αίσθηση της πραγματικότητας του χώρου. Τα πόδια μου κουράζονται σιγά σιγά και με εκλιπαρούν ταλαιπωρημένα να γυρίσω πίσω. Όταν γυρίσω πίσω δεν θα είμαι καλύτερα. Θα είμαι μόνο λίγο πιο κουρασμένος για να κοιμηθώ πιο εύκολα και να σε ονειρευτώ.
Γάμα.
Γεννηθήκα στην ίδια πόλη που με εκτρέφει ακόμα. Αναζητώ ήχους διαφορετικούς που θα ομορφύνουν την αίσθηση που έχω για εκείνη κι έτσι θα μπορέσουμε λίγο ακόμα να συνυπάρξουμε. Κάπως έτσι γίνεται και με τους αθρώπους; Συνήθως ναι, μα όχι πάντα. Σε αυτή την εξαίρεση αφιερώνω την ψυχή μου. Είναι δική της.
Δέλτα.
Δεν θέλω να υποκρίνομαι. Αφήνω την υποκριτική μονάχα στο σανίδι κι εύχομαι να μην υπάρχει κάποια πρόκα που προεξέχει από αυτό σε κάποια γωνία. Είναι επικίνδυνο για τα γυμνά πέλματα και τα κλειστά μάτια, άλλωστε. Δεν υποκρίνομαι ίσως γιατί απλά δεν μπορώ να το κάνω. Αλλά κι έτσι να είναι, αν κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, δεν πρόκειτα να πάρεις πρέφα τα υπόλοιπα.
Έψιλον.
Ευχές κάνω κάθε που βλέπω μια φωτεινή κουκίδα στον ουρανό σε ελεύθερη πτώση. Το κάνω επίσης και όταν τύχει να κοιτάξω το ρολόι και η ώρα είναι ίδια με τα λεπτά. Σήμερα το πρωί έκανα μια τέτοια ευχή.
Ζήτα.
Ζήτησέ μου να σου τραγουδήσω ένα αγαπημένο σου τραγούδι σε όποια γλώσσα επιθυμείς.
Ήτα.
Ήμουν από μικρός ένα ον με κλειστές τις πόρτες της εισόδου. Όποιος γοητευόταν ή είχε απλά περιέργεια έπρεπε να έρθει και να παραβιάσει το παράθυρο της σοφίτας για να εισέλθει. Πες μου λοιπόν, έβαλες σκάλα ή σκραφάλωσες;
Θήτα.
Θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να χαμογελάσω πριν ανοίξω τα μάτια μου. Να ακούσω μια μελωδία και να την μπερδέψω με μια αναπνοή. Να αισθανθώ ότι το πάτωμα απέχει μερικά χιλιοστά από το δέρμα μου και ο ενδιάμεσος αέρας να με κάνει να μοιάζω σαν τα προηγμένα τραίνα με τις τεράστιες ταχύτητες. Θέλω να είσαι εσύ δίπλα μου εκείνο το πρωί, και από το παιχνίδισμα της κουρτίνας να παραβιάσει την προσωπική μας στιγμή μια ηλιαχτίδα που θα έρθει και θα καθήσει επάνω στο στήθος σου για να βρώ αφορμή να την φωτογραφήσω με το στόμα μου.
Ιώτα.
Ιλεμά, για τα μάτια σου ταράχτηκε η Καρδιά, για τα μάτια σου ο Νους πήρε φωτιά.
Σε ευχαριστώ μκρή Θεά που με ξελάσπωσες σε τούτο το περίεργο σημείο και κρύφτηκα για λίγο στο όνομά σου.
Κάππα.
Κύματα ηλεκτρομαγνητικά, κύματα ωστικά, κύματα παλιρροϊκά σαρώνουν το μυαλό μου σε ώρες σαν αυτή. Σε ώρες που οι εξηγήσεις ερμηνεύουν τα φαινόμενα μα δεν αφήνουν λύσεις. Σε ώρες που μπλέκονται τα δάχτυλα για τρία δευτερόλεπτα. Σε ώρες που από καθαρή ευδαιμονία ένα δάκρυ, ένας ταχύς παλμός κι ένας αναστεναγμός διαρρέουν από τα τηλεφωνικά καλώδια και τα πολύχρωμα εμπόδια μέχρι το άγγιγμα και την ασφάλεια.
Λάμδα.
Λένε πως αν αφήσεις ένα δυνατό γέλιο μέσα στην νύχτα, εκείνο δεν σβήνει, αλλά συνεχίζει να ταξιδεύει μέχρι να εντοπίσει ένα πρόσφορο πρόσωπο για να φυτευτεί. Άφησε το πρόσωπό σου πρόσφορο. Μόλις γέλασα.
Μι.
Μην σταματάς να με μαγεύεις, να με ξαφνιάζεις, να με εμπνέεις.
Νι.
Ναι.
Ξι.
Ξύπνα με, μην κοιμηθώ, και χάσω τ'όνειρο.
Όμικρον.
Όταν οι πράξεις απέχουν από τις θεωρίες, κι όταν οι αγάπες απέχουν από τους έρωτες, υπάρχει μια συνταγή, δοκιμασμένη ή μη, νόστιμη ή μη, που λέγεται αλήθεια. Αν όντως είναι κάπου στην μέση, όπως ακούγεται, θέλω να την δοκιμάσω κι ύστερα να επιλέξω την όχθη που θα με ξεκουράσει ή θα με διαφεντεύσει.
Πι.
Πιστεύω στην ανθρώπινη δημιουργία. Πιστεύω στην μουσική και στην σιωπή. Πιστεύω στην αόρατη κλωστή που ενώνει κάποιες ψυχές. Πιστεύω στις λέξεις που κρύβονται και κρύβουν. Πιστεύω στο άρωμα των λουλουδιών την άνοιξη, στην παγωνιά του χιονιά τον χειμώνα, στο χρώμα του καθαρού ουρανού στις επαρχίες. Πιστεύω στον πόνο που προέρχεται από αγνά συναισθήματα. Πιστεύω στην παιδεία, στην φαντασία, στην ξεγνοιασιά, στην μοιρασιά της ζωής ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, στο πάθος, στην απεξάρτηση, στην επιθυμία. Πιστεύω σε μας. Πιστεύω στην καρδιά μου.
Ρο.
Ρίσκο που δεν αξίζει τον κόπο, υπάρχει;
Σίγμα.
Σ'αγαπώ.
Ταυ.
Τρέμω τα ψέμματα. Τρέμω στην θέα ενός συγκεκριμένου εντόμου, του οποίου τρέμω να προφέρω το όνομά του. Τρέμω την απουσία σου όσο δημιουργική κι αν γίνει. Ας μην ξαναγράψω. Τρέμω την ιδέα της φυλάκισης ενός αθώου, της κάθε μορφής φυλάκισης του κάθε μορφής αθώου. Τρέμω όταν το παρελθόν επιστρέφει να με στοιχειώσει. Τρέμω και στο κρύο μερικές φορές.
Ύψιλον.
"Υψίστης σφαλείας όνειρα κάτω από καθεστώς εξέγερσης Μορφεο-αγκαλιασμένων επαναστατών" θα ήταν σαν να λέμε "Έρως ανίκατε μάχαν"!
Φι.
Φιλί στο στόμα.
Χι.
Χρόνος που δεν σκορπάει και δεν ενώνει δεν είναι χρόνος. Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά μαζί του και απέφευγα να συναναστραφώ. Έλα όμως που σε αυτές τις περιπτώσεις ο γνωστός-άγνωστος ξενοδόχος έχει άλλα σχέδια. Σου χτυπάει το κουδούνι ή μπουκάρει πριν προλάβεις να ντυθείς και σε πετάει έξω από το δωμάτιο; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως η μηχανή του χρόνου θα έλυνε τις διαφορές μας.
Ψι.
Ψάξε λίγο πιο προσεκτικά.
Ωμέγα.
Ωραια λοιπόν! Θα μου χαρίσεις αυτό το ταξίδι;
Ναι, σε σένα μιλάω.
..


[ You leave me breathless when you close the door
It feels just like you took the air out of the room with you
]


Αφιερώνω το μικρό Αλφάβητο της ζωής μου σε σένα.

15 σχόλια:

  1. Ανώνυμος10/11/08 13:47

    Πολύ ωραίο το αλφάβητο της ζωής σου...
    Ξεχωριστό σαν και εσένα...
    Πιστεύω σε σένα...
    Πιστεύω στην αγάπη σου,
    στην όμορφη ψυχή σου,
    στην δημιουργικότητά σου,
    στην ικανότητά σου να κάνεις τα δύσκολα να φαίνονται πιο εύκολα...
    Δεν παραβίασα το παράθυρο της σοφίτας...
    Εγώ βρήκα τις πόρτες της εισόδου διάπλατα ανοιχτές ...
    Και σ'ευχαριστώ,
    γιατί με άφησες να σε γνωρίσω,
    να σε ζήσω,
    να σε αγαπήσω
    και να καταλάβω πόσο μεγάλος είναι ο θησαυρός που κρύβεται μέσα σου...
    Με τα ρίσκα, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά...
    Το ξέρω ότι διαφωνείς με αυτό, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...
    Δεν ξέρω τι ευχή έκανες,
    αλλά μια δική μου ευχή είναι να κάνεις πάντα πράγματα που σε γεμίζουν και σε κάνουν να χαμογελάς...

    Ιωάννα

    Υ.Γ Και το ξάφνιασμα συνεχίζεται... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφο και εμπνευσμένο το αλφάβητο της αγάπης σου dim juanegro. Tυχερή η Ιωάννα που την ξαφνιάζεις όμορφα με τις γραπτές εμπνεύσεις σου.

    Να'χεις ένα καλό απόγευμα και μια υπέροχη κι εμπνευσμένη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ->Ιωάννα
    Πάντοτε η φράση "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω" με έβρισκε αντίθετο και μου έμοιαζε αντιαισθητική. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, αποτυπώνει την πραγματικότητα και μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι το "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς". Και ξέρεις ποια είναι ή όλη αλήθεια; Για μένα δεν πρόκειται καν περί ρίσκου. Το ρίσκο προσφέρει την αβεβαιότητα του αποτελέσματος. Για μένα δεν υπάρχει αυτή όταν κάνεις κάτι που θες.
    Ώστε βρήκες τις πόρτες ορθάνοιχτες ε; Σε είδα να περνάς, φαίνεται, και άνοιξα να κοιτάξω καλύτερα.
    Σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα όμορφα λόγια σου. Δεν νομίζω ότι κρύβεται κανένας θησαυρός μέσα μου, όμως, γιατί ένας θησαυρός οφείλει στον εαυτό του να είναι λαμπερός και στολίδι της ζωής των άλλων που μπορεί και να το έχουν μέρα-νύχτα δίπλα τους.
    ...ναι, το ξάφνιασμα συνεχίζεται και οι ευχές συνεχίζονται. Σε ευχαριστώ για την ευχή σου. Είναι διαφορετική από την δική μου αλλά σίγουρα θα είχε παρόμοιο αποτέλεσμα.
    Σε ευχαριστώ για τις ξέγνοιαστες στιγμές.

    ->SummerDream
    Καλημέρα. Να είσαι καλά που περνάς λίγες ώρες μετά...
    Τυχερή ε; Ίσως. Δεν ξέρω. Μακάρι να ήταν έτσι.
    Χαίρομαι που σου άρεσε το αλφάβητο. Διάλεξε το γράμμα που σε εκφράζει και φόρεσέ το στο κορμί σου.
    Ξέρεις, κάτι; Θα προτιμούσα μια ζωή γεμάτη ευτυχισμένες στιγμές από μια εμπνευσμένη ζωή. Αλλά αυτό είναι άλλη μια επιθυμία.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος10/11/08 15:12

    Και ποιος σου είπε ότι δεν είσαι λαμπερός και στολίδι της ζωής όσων σε έχουν δίπλα τους? Ε?
    Άσε λοιπόν εμάς να το κρίνουμε αυτό και προσπάθησε όπως έχουμε ξαναπεί, να αποφεύγεις τα αυθαίρετα συμπεράσματα!

    Ναί,ναί! Πάλι εγώ!
    Α! Χαμογέλα!
    Έτσι δεν είπαμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ->Πάλι εσύ ε;
    ναι, έτσι είπαμε.
    Θα πάρω μια βαθιά εισπνοή και στην εκπνοή θα επιχειρήσω να φέρω στα χείλη μου εκείνο το σχήμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. dim,

    επεχειρησα να φιαξω μια ακροστοιχιδα να τιμησω και αυτη την εγγραφη σου (εχεις αλλη με τιτλο στα ελληνικα;) αλλά η βουτια στη προηγουμενη ανρτηση σου, με αφησε με ελαχιστη ανασα και δυσκολευομαι
    να ζεις τις μικρες σου στιγμες για να μην εχει η ευτυχια σου αναγκη τις μεγαλες
    ειναι η ευχη που κανω χρονια τωρα σε ολους τους ανθρωπους
    νασαι καλα βρε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. είκοσι τέσσερα γράμματα. είκοσι τέσσερις αναστεναγμοί.είκοσι τέσσερις εφιάλτες .είκοσι τέσσερις κραυγές...

    φωνήεντα αρθρωμένα με πάθος. σύμφωνα που συμφωνούν στον ορισμό του έρωτα. ήχοι που βγαίνουν από λέξεις γραπτές. είκοσι τέσσερα "έλα" που φωνάζουν "είμαι" ...

    είκοσι τέσσερα διαμάντια στης σπηλιάς τα σκοτάδια...

    είκοσι τέσσερα φιλιά βρόχινα δικά σου απόψε...

    καληνύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ->Orelia
    μικρες στιγμές ευτυχίας
    σαν χάδι στα μαλλιά
    σαν ήλιος στο πρόσωπο
    σαν βροχή στα χέρια
    σαν καλημέρα απρόσμενη

    Να είσαι καλά. Το σκορ έχει ως εξής: 16 εντός συνόρων τίτλοι με 17 εκτός...

    ->Νεράιδα της βροχής
    Σε ευχαριστώ για το υπέροχο 24 σου.
    και ειδικά στα "είκοσι τέσσερα "έλα" που φωνάζουν "είμαι" ..."
    σαν να αποκρυπτογράφησες το μυστικό της ταχυπαλμίας μου και την γεύση της πλανεύτρας της ελπίδας μου.
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κανένας πίνακας δεν θα μπορέσει να ζωγραφίσει τόσο άπιαστα γλυκά συναισθήματα.
    Κανένας γλύπτης δεν θα μπορέσει να αποδώσει με ακρίβεια την μορφή της Θεάς σου...
    Της Ιλεμά.
    Κανένας συγγραφέας δεν θα μπορούσε να γράψει,έστω κάτι παρόμοιο.
    Κανένας τραγουδιστής δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει με το ίδιο συναίσθημα που αποπνέει το κείμενό σου.
    Ωραίο το αλφάβητό σου.
    Ό,τι ήθελες να αποδώσεις το κατάφερες πιστέυω.


    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι βράδυ...

    Σου στέλνω ένα γέλιο...έτσι για τις δύσκολες ώρες


    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ->assel...
    με κάθε γράμμα τώρα μπορώ να φτιάξω λέξεις
    φράσεις, εξομολογήσεις, διηγήματα, καλημέρες που θα αποκωδικοποιούνται εδώ. Καλή σου μέρα και να είσαι καλά για όλα αυτά τα, σαν με πινέλο, αφημένα λόγια σου στον χώρο της σπονδής μου.

    ->meltemi
    Είναι πρωί
    ανταποδίδω το γέλιο γιατί και αυτές οι πιο φωτεινές ώρες μπορεί να μην είναι πιο εύκολες. Ό,τι λάμπει ίσως δεν είναι χρυσός. Ίσως είναι αναλαμπή σε σκοτάδι.
    Καλημέρα αεράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος16/11/08 01:10

    Ιωάννα, θα ευχηθώ γι αυτό το πλάσμα, να σταματήσεις να το εμπνέεις και να του δώσεις ανάσα ύπαρξης, όπως μοναδικά την περιγράφει εδώ, σε αυτόν τον τόπο που πνίγομαι όταν περνώ. Ριγώ και στέκομαι και κόβω τις λέξεις μια μια με πόνο, με έρωτα, με φως, ακόμα κι όταν γύρω υπάρχει απόλυτο σκοτάδι.

    Ολα τα μπορείς dim και κυρίως να κάνεις τέχνη τον λυγμό και ζωή το όνειρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το μελτέμι άραξε σε ένα λιμανάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τελικα σου χαρισε το ταξιδι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ->freedula
    Η μετουσίωση της ζωής σε όνειρο και το αντίστροφο, ίσως, είναι η αλχημεία που μπορεί να φέρει λίγο πιο κοντά την απελευθέρωση, το ξεμπλοκάρισμα και το πάθος. Γι αυτό στον πειραματικό σωλήνα εκτός από το μυαλό και την καρδιά, απαράιτητο συστατικό είναι η ανάσα ύπαρξης. Μόνο έτσι μπορούμε να προσσεγγίσουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

    Να είσαι καλά για το φως, για το όνειρο και για την ευχή. Καλή σου νύχτα.

    ->λιμανάκι
    τώρα θα χαίρονται τα νερά στον αφρό τους
    τα καϊκια στον χορό τους
    τα πρόσωπα της αποβάθρας στο φιλί το δροσερό τους... :)

    ->rip1708
    το ταξίδι ξεκίνησε πριν καιρό...
    σαν κρουαζιέρα στα ανοιχτά
    να μην φοβάμαι πια, τα κύματα τα ψηλά
    βουλιάζουν άγκυρες, γεννιούνται μακροβούτια, προσπεράσεις, διόδια, ανταποκρίσεις, απογειώσεις, μέσα σε τούνελ, πάνω από τα σύννεφα, αλλάζουν ράγες...
    Όταν ξεκίνησε άφησα πίσω μου την πυξίδα και την κλεψύδρα. Κι ας μην μου χαρίζει αυτό το ταξίδι, δεν θα γυρίσω πίσω να τα πάρω. Η πορεία δεν χάνεται αν ξέρεις να κοιτάζεις, να ζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή