[ photo: Raning tu Renang by justJAZZ ]
Αγαπημένα μου μάτια,
...πάει καιρός από την τελευταία φορά που επέτρεψα στις λέξεις μου να βυθιστούν και να κολυμπήσουν γυμνές μέσα στο αίμα σου. Ξέρεις, εκείνες που δεν αρέσκονται στις αντικανονικές προσπεράσεις, και στις υπόγειες διαβάσεις περνούν με βήμα ταχύ, χωρίς να κοιτάζουν πίσω. Στο μυαλό τους, τέρατα ανθρωπόμορφα γλείφουν τα χνάρια που αφήνουν τα πόδια τους στην άσφαλτο. Γι αυτό δεν κοιτάζουν πίσω και σαν βγουν στην επιφάνεια, φοράνε το ωραίο τους χαμόγελο και ξεκινάνε την βόλτα τους απο το χαρτί μέχρι τον αέρα, για να σαγηνεύσουν... Ακόμα δεν τους έχει πει κανείς ότι η σιωπή δεν είναι εχθρός τους. Ίσως και να είναι κρυφά ερωτευμένη μαζί τους, αλλά να μην το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα, ή κι ακόμα πιο απλά να διστάζει να το παραδεχθεί.
Πάει καιρός λοιπόν κι έτσι σου γράφω στο τέλος αυτού του Οκτώβρη, για να προλάβω τον χειμώνα που έρχεται. Εδώ είναι καλοκαίρι ακόμα. Ένα περίεργο καλοκαίρι, όπου άλλοι φορούν μακρυμάνικα, άλλοι κοντομάνικα. Άλλοι τρέπονται σε φυγή εξαιτίας του κρύου και άλλοι εξαιτίας της ζέστης. Θέμα επιλογών είναι και αυτό, άλλωστε. Όπως η ζωή. Όπως εγώ, όπως κι εσύ. Τί λες λοιπόν; Κρουαζιέρα στον Ισημερινό ή βαρκάδα σε κάποιον από τους Πόλους;
Πως κυλάει η ζωή σου; Εδώ όπως τα ξέρεις. Σήμερα ακούμπησα στα χείλη μου μια γεύση που ταξίδεψε μαζί μου πάνω από τα σύννεφα πριν από 8 περίπου μήνες, για να προσγειωθεί στο στομάχι μου. H επιγραφή της συσκευασίας αναφέρει πως το ρόφημα αποτελείται από διάφορα συστατικά. Ωραία η ποικιλία στις αισθήσεις και γόνιμη για την καταπολέμηση της μελαγχολικής αντίδρασης. Φαντάσου να κερδίζεις χρόνο ζωής, όπως λένε εκεί στην ανατολή, κάθε που δοκιμάζεις μια νέα γεύση; Διατηρείς το πνεύμα σε εγρήγορση, όπως με την εκμάθυνση ξένων γλωσσών, με τα ταξίδια, με τους αγώνες, με τον έρωτα.
Δεν νομίζω ότι έχω αλλάξει πολύ, τελευταία. Λες να έχει διαρρεύσει το μυστικό ότι οι άνθρωποι εν τέλει δεν άλλάζουν και να τα έχουμε παρατήσει; Εξελίσσονται όμως... είτε "τουλάχιστον" είτε "το πολύ". Γι αυτό δεν γουστάρω να μάθω για το μέλλον. θέλω να με εκπλήξει η στιγμή. Θέλω να συνεχίσει να με ξαφνιάζει κι εγώ να την ερωτεύομαι πιο πολύ, αν γίνεται πιο πολύ... Κατά τα άλλα, μάλλον καλά. Ακόμα δεν έχω βρει κάποια νέα αγαπημένη ταινία, ούτε αλλη αγαπημένη μουσική. Συνεχίζω να επιθυμώ να φύγω από την χώρα. Αλήθεια, εσύ που βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό; Επέτρεψες σε κορμί και σάρκα να συναντηθούν ή όχι ακόμα; Αναρωτιέμαι συχνά αν αυτό είναι ένα ειδος αυτοτιμωρίας, ή αυτοεξορίας. Τί σημασία έχει όμως; Αν περνάς καλά, μην μασάς.
Σκεφτόμουν τις προάλλες πως όταν με ρωτούσαν όταν ήμουν μικρός, τί θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, δεν απαντούσα τίποτα. Αν κάποιος με ρωτούσε τώρα, πάλι δεν θα απαντούσα. Μονάχα που τώρα συν τις άλλοις θα χαμογελούσα. Η τέχνη του χαμόγελου είναι σαν την τέχνη του κολλάζ. Μπορεί να σημαίνει τόσα πολλά πράγματα είτε για τον πομπό είτε για τον δέκτη... Μπορεί όμως να μην σημαίνει και απολύτως τίποτα. Γι αυτό με εξιτάρει ένα χαμόγελο. Μπορεί να με καθυσηχάσει, να με αφήσει αδιάφορο ή χωρίς αυδό. Και τότε είναι που δεν με νοιάζει αν έχω φύγει από την χώρα, αν εξελίσσομαι, αν αξίζω τον κόπο, αν με θέλει. Μου αρκεί εκείνο το χαμόγελο. Βρήκα κι ένα νέο παιχνίδι που λες! Ενεργοποιώ το smile detection και η φωτογραφία βγαίνει μόνο όταν ο "στόχος" χαμογελάει...
...πάει καιρός από τότε που μαγείρεψα τις πειραματικές μου σάλτσες, που φόρεσα την αθλητική μου περιβολή και βγήκα για τρέξιμο, από τότε που αιφνιδίασα τα χείλη μου με ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα, από τότε που έγραψα ένα τραγούδι κι άκουσα το αμυδρό χειροκρότημα, από τότε που κοιμήθηκα σε άλλο κρεββάτι... Λέω λοιπόν να κολυμπήσω πάλι πριν αισθανθώ τα νερά να αλλάζουν ροή και αρχίζω να βυθίζομαι. Πετάω στην άκρη το σωσίβιο και αφήνομαι στην δύναμη των χεριών και των ποδιών μου να με κρατήσουν στην επιφάνεια.
Τί άρωμα φοράς; Ρωτάω γιατί κάτι φθάνει στην μύτη μου και υποψιάζομαι ότι είσαι εσύ. Έλα. Μην στέκεσαι. Έλα να κοιμηθούμε μαζί. Μπορεί να είναι ακόμα καλοκαίρι αλλά τις νύχτες έχει ψύχρα. Ο ιδρώτας ξαφνκά παγώνει στο κορμί σου και αρρωσταίνεις. Είναι σαν να πλένεις το αυτοκίνητο και μετά να πιάνει βροχή, σαν να πηγαίνεις να στήσεις το τελευταίο κομμάτι του ντόμινο και να σε πιάνει τρέμουλο, σαν να βάζεις παραμόρφωση στην κιθάρα, καθόλου μόρφωση στο μυαλό, sustain στο μικρόφωνο και χρώμα στην γραμματοσειρά. Τί χρώμα προτιμάς;
Με έχουν κουράσει όλες αυτές οι οικονομικές τρομολαγνείες, οι καθιζήσεις σωμάτων, η απουσία πνευμάτων και η πλυμμήρα οινοπνευμάτων. Προτιμώ το μεθύσι που μπορεί να μου προκαλέσει άμεσα ένα σου άγγιγμα, μια εικόνα που μπορεί να σου κόψει την αναπνοή. Εμείς οι άνθρωποι όσο διαφορετικοί και αν είμαστε μεταξύ μας, μοιάζουμε τόσο μα τόσο πολύ. Είμαστε όντα που θυμίζουν αλφάβητα διαφορετικών γλωσσών. Με κεφάλι το ερωτηματικό και κορμί το θαυμαστικό. Όσο για τα αποσιωπητικά, τα αφήνω να στέκονται κάτω από τα αυτιά σου και την μύτη σου. Σαν σκουλαρίκια φτιαγμένα μόνο για σένα.
Σε αφήνω τώρα, να ξεκουραστείς. Περιμένω σύντομα νέα σου. Πριν αλλάξουμε τον κόσμο θέλω να τραγουδήσουμε a capella και να κάνουμε έρωτα.
Στην υγειά της γενναιότητας, της ειλικρίνειας, της ασφάλειας, της αγκαλιάς, της εμπιστοσύνης, του δυναμισμού, της καθαρότητας, της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης, της επικοινωνίας, της πίστης, της βόλτας, του ιπποτισμού, του ερωτισμού, του γέλιου, της υπομονής, της επιμονής και του πάθους! Στην υγειά μας!
Καληνύχτα.
Όμορφα λόγια! Άραγε θα απαντηθεί ποτέ αυτό το γράμμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.
->SummerDream
ΑπάντησηΔιαγραφή...πιστεύω πως θα απαντηθεί.
Δεν ξέρω τον τρόπο
αρνούμαι να μετρήσω τον χρόνο
και βάζω τον πόνο στην γωνία, κι ας καθίσει αναπαυτικά,σαν την σκόνη,
να μου θυμίζει όσο περιμένω, να μην περιμένω.
να επιμένω μόνο και σαν χάνω τον δρόμο
να φτύνω και να βγαίνω
άλλωστε ίσως ο φάκελος να φράκαρε στην πόρτα και να έχει μείνει απ'έξω
πάω να δω...
Να είσαι καλα και καλό βράδυ να έχεις.
Μία εκ βαθέως εξομολόγηση μοναχά για τον άνθρωπο που έχουμε κρύψει βαθιά στην καρδιά μας με την σιγουριά ότι θα τον προστατέψουμε από τις τρομολαγνείες και τις βλακείες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σε βρίσκω πιό αισιόδοξο,πιό ζωντανό,πιό ερωτευμένο με την έμπνευση.
Πιό ερωτευμένο κι από τον έρωτα.
Να σαι καλά.
Φιλιά.
->assel
ΑπάντησηΔιαγραφήπιο ερωτευμένο και από τον έρωτα ε;
θα ήθελα όμως να ήξερα αν τον έρωτα τον ερωτεύονται κιόλλας. Ξέρεις γιατί; Γιατί κι αυτός μονάχα αν έχει μέσα του και την άμπωτη και την παλίρροια, μάλλον θα αισθάνεται ερωτευμένος. Αυτός που ξέρει περισσότερα. Αλλιώς τι νόημα έχει η ανατολή χωρίς την δύση, η μέρα χωρίς την νύχτα, το "εγώ" χωρίς το "εσύ"; Μονο αν απαντηθεί αυτό το γράμμα από τον άνθρωπο που έχω κρύψει μέσα στην καρδιά μου, θα μπορούσα να νιώσω πιο ερωτευμένος από τον έρωτα, νομίζω. Ας κάνω λάθος κι ας είναι πιο απλό. Όλα απλά είναι, λένε. Είναι όμως;
Σε ευχαριστώ που περνάς.
Καλό σου βράδυ.
Για άλλη μια φορά χαίρομαι τις λέξεις σας και τις σκέψεις σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές από αυτές με αντιπροσωπεύουν..
"Πριν αλλάξουμε τον κόσμο θέλω να τραγουδήσουμε a capella και να κάνουμε έρωτα"
Ξέρετε, tο a capella τραγούδι θέλει πολύ καλό intonation(xόρδισμα), αλλιώς...άστα να πάνε:))
Όμορφο Σαbβατοκύριακο
Εγώ πάντως πέρα από το να σου ευχηθώ να βρέξει πολύ απόψε και να μην είσαι μόνος (με οποιοδήποτε τρόπο), θέλω να μείνεις εδώ (επίσης με οποιονδήποτε τρόπο) γιατί αυτό που αισθάνομαι σε κάθε σου συλλαβή ξεπερνά την ζωντάνια, την αλήθεια, τον πόνο ή την αγάπη και φτάνει να γίνει σταγόνες...δυό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μας μήνα
->aura
ΑπάντησηΔιαγραφή...φυσικά και θέλει πολύ καλό χόρδισμα
έχω μια αδυναμία στις μικρές διαφωνίες, ξέρεις, αυτές που δεν προλαβαίνεις να σιγουρευτείς ότι τις άκουσες ή εκείνες που σε κάνουν παθιασμένα να επιθυμείς μια μικρή επανάληψη ακριβώς εκεί στο κλικ του αντιχρονισμού, στο sustain του οργασμού.
Καλημέρα...
->freedula
σταγόνες... δύο
από εκείνες που κυλούν πότε σαν δάκρυα
πότε σαν ιδρώτας
πότε σαν χιόνι που λιώνει
σαν υγρασία στο τζάμι του παραθύρου
σαν σάλιο
σταγόνες... δύο
που πότε γίνονται μία
πότε ξαναχωρίζονται
κατά την θέληση του αέρα
κατά την θέλησή μας
στάγονες δύο, μόνο δύο, συνέχεια δύο.
Να είσαι καλά για τα όμορφα λόγια σου. Με οποιονδήποτε τρόπο ας μείνω εδώ. Καλή σου μέρα.
λίγο άρωμα σ' ένα κρυστάλλινο ποτήρι για γεύση σ' ένα κόκκινο υγρό. και μια θάλασσα για να μεταφέρει μήνυμα αμνημόνευτο. τα περιστέρια αλλάζουν διαδρομή όταν έχουν να παραδώσουν εισπνοές...
ΑπάντησηΔιαγραφήόσοι είναι να λάβουν, θα λάβουν. όσοι είναι να νιώσουν...ήδη νιώθουν...
φιλιά βρόχινα...
Η προσφώνηση τριγυρίζει εδώ και πολύ ώρα στο μυαλό μου...αγαπημένα μου μάτια...μου δημιουργεί μια μελαγχολεία και ένα σφίξιμο στο στομάχι...δεν ξέρω γιατί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
->Νεράιδα της βροχής
ΑπάντησηΔιαγραφή..αλλάζουν επίσης διαδρομή όταν οι μαγνητικές γραμμές που περιβάλλουν τον πλανήτη, λοξοδρομήσουν, τότε είτε χάνουν τον δρόμο τους, είτε βρίσκουν νέο.
Έχεις δίκιο, όσοι είναι να νιώσουν, ήδη νιώθουν και σαν επιτρέψουν σε σάρκα και ψυχή να απολαύσουν ολοκληρωτικά το "εδώ", τότε θα αναπνεύσουν ελεύθερα..., θα αναπνεύσουμε ελεύθερα.
Καλό βράδυ.
->meltemi
...ίσως να είναι το χρώμα των ματιών
ίσως η αγάπη που τα έχει βαφτίσει και έχει στολίσει τις βλεφαρίδες τους
ίσως γιατί τα θυμάσαι
ίσως γιατί δεν τα έχεις δει
ίσως γιατί τα βλέπεις και το μυαλό σου πάει να εκραγεί όταν σε κοιτάζουν
ίσως και να συναισθάνομαι το σφίξιμό σου
ίσως γιατί θέλω να τα δω κλειστά την στιγμή του φιλιού
ίσως γιατί θέλω να τα δω να ανοίγουν το πρωί ,και να με κοιτάζουν
ίσως γιατί κρυφά ξέρουν ότι γράφω για εκείνα
όχι ίσως...
ναι, γι αυτό.
Καλό βράδυ meltemenia και να θυμάσαι: swimming is probably better than sinking.
ονειρευομαι πως ολο σε βλεπω να 'ρχεσαι, επικινδυνα υγιης και δημιουργικος να βουτας την υγεια σου στο μυαλο μου να σπασει τα ορια, ναμεινει γυμνο χωρις αντιστασεις κι αναστολες, παρθενικο
ΑπάντησηΔιαγραφήονειρευομαι πως σε συναντω ν' αγοραζεις επιστολοχαρτο απο κεινο το μικρομαγαζακι στη γωνια της Σολωνος οταν ειμαστε μαθητες, να μου γραψεις πονταροντας στη σκονισμενη μνημη μου, να την τιναξεις στον αερα ανενδιαστακαιγελωντας με χαρμοσυνα νεα της επιστροφης σου
flower του Kenzo, μυριζουν τα μαλλια μου και τα στηθη μου αναμεσα
μη τρομαζεις θελω να σου πω
εγω αντιστεκομαι
μονη στιγμη που τρομαζω ειναιοταν βλεπω μεσα στα ματια σου το φοβο, την απαξιωση, την αποσταση
τοτε κρυβομαι
πισω απο τις λεξεις, μεσα στις μουσικες, στις ρυτιδες μου, το κορμι μου, το γελιο των μικρων παιδιων
αναχωρω, τοτε
κι ολο ονειρευομαι
πως με αναζητας
οτι γυριζεις
μου γραφεις
μ' αγαπας
κρυωνω
θα τυλιξω τους ωμους μου με το σαλι που επλεξε η μανα μου
αυτη μου λειπει
σημερα
στην υγεια της ζωης
αυτές οι ανοικτες επιστολές συνήθως βρίσκουν μεγαλύτερο αντίκρυσμα στις άγνωστες ψυχές, οι οποίες έτσι γίνονται γνωστές, κι πάλι απ την αρχή...
ΑπάντησηΔιαγραφή->Orelia
ΑπάντησηΔιαγραφή...με μαλλιά που μυρίζουν
και κερδίζουν χάδια
με μάτια που δακρύζουν κρυφά στρέφοντας το κεφάλι σε κατεύθυνση αντίθετη, μην προδωθούν
και μην προδώσουν
με το γέλιο των παιδιών
των δικών μου παιδιών που θα γεννηθούν από την πιο όμορφη μάνα,
με μονη στιγμη που τρομαζω οταν βλεπω μεσα στα ματια σου το φοβο, την αποσταση
μία και μόνη υπόσταση ο αέρας που μας διαχωρίζει ή μας κολλάει
με λίγο διοξείδιο παραπάνω
για να αξίζει το οξυγόνο
με λίγη πίκρα παραπάνω
για να μετράει η χαρά
και το φιλί να ανατριχιάζει το δέρμα
όσες φορές και να γυρίσεις το κέρμα
θα είμαι εδώ. Εδώ.
Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ για την βουτιά στο μυαλό μου. Όταν βγείς στην επιφάνεια, κράτα τα μάτια ορθάνοιχτα.
->markos-the-gnostic
...και πάλι απ'την αρχή!
μόνο έτσι έχει αξία ίσως, το σάλιο που στρογυλλοκάθησε στον φάκελο
εκεί που μπερδεύονται τα άγνωστα με τα γνωστά
τα τραύματα με τα θαύματα
τα στερεά με τα υγρά...
τις απολυτες στιγμες μου ειναι που συγκρινω τι ηθελα να γινω με αυτα που εγινα..αυτες ειναι οι στιγμες που με χτυπανε αλυπητα..και δεν υπηρχε τοσο το τι θελω οσο το που το θελω και αυτο το ακομα εδω με σκοτωνει..
ΑπάντησηΔιαγραφήμη φυγεις
ΑπάντησηΔιαγραφήμη φυγεις ακομα
ε λ α
στο ονειρομου εμπα
αφησα μια πορτα ανοιχτη
γεννησα ενα μωρο
ενα νεο μωρο
κι αυτο σου μοιαζει
θα το μαθω ν' αγκαλιαζει και να χαμογελα
θα μου μαθει ν' αγαπω
αν ειναι αγορι, αφησε το σε παρακαλω να μ' αγαπησει
αν ειναι κοριτσι, αγαπησε σε αυτο οτι δεν σε αφησα σε μενα
οταν μεγαλωσει θα το μαθω να στεκεται με αναιδεια εμπρος σ' ολα τα μπορντελα της ζωης που με πορνες αξιες θα ζητησουν να το ωριμασουν για να το πεταξουν ως ανενταχτο στο κρεββατι ψυχαναλυτη αντι σε αγκαλια ανθρωπων οταν θα αποφασισουν πως μερος τους δεν ειναι
γεννησα ενα νεο μωρο
σου μοιαζει κι αυτο
...
dim,
εγω σε ευχαριστω που μου δινεις την ευκαρια να το κανω και ταυτοχρονα να βυθιζομαι και στο δικο μου.. ειναι σαφες επομενως.. επιλεγω: sinking κι οταν πια βγω στην επιφανεια, υποσχεση, θα κρατω τα ματια ανοικτα..
->rip1708
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σε ξαναβρίσκω εδώ μετά από καιρό.
Τί ήθελα να γίνω;
Τί είμαι;
"που το θέλω", έχεις δίκιο. Αν σκότωνε ίσως να ήταν καλύτερα από το να πληγώνει. Επιλέγω ενσυνείδητα το δεύτερο για χάρη της επιμονής και της υπομονής κι ας κάνω λάθος.
->Orelia
Φυσικά και να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά... Πέρα από το σοκ του αέρα και το νερό που ξαφνικά ίσως να ενοχλήσει τις κόρες περισσότερο από ότι κατά τα το βύθισμα, υπάρχουν και τα αρώματα που δείχνουν πως δεν φεύγω, όχι γιατί δεν έχω κάπου καλύτερα να πάω, μα γιατί εν τέλει θα ήταν πιο απλό... και δεν εξιτάρουν την ψυχή μου τα απλά, καλώς ή κακώς.
Το ποίημά σου σαν φωτογραφία γέννας στα μάτια μου...
Πόνος ευτυχισμένος.