Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Dix secondes

Θα ήθελα να ξεχειμωνιάσω σε μια σοφίτα, να ξεμοναχιάσω το μυαλό μου και να τηγανίσω σε φρέσκο ελαιόλαδο τα φτηνά και τα ακριβά κοσμήματα της καρδιάς μου, σε ένα παλιό αντικολλητικό τηγάνι, που ίσα ίσα να κάνει την δουλειά του σωστά. Ύστερα, θα τα έσβηνα με μπύρα μοναστηριακή… κι όλο αυτό μονάχα για να μυρίσω στον αέρα την χαρά και την θλίψη μου σαν μπαχάρια. Ίσως τότε να ξάπλώνα στο πάτωμα να ξεκουραστώ αμέριμνος και μετά από λίγο διστακτικός για το ορθόν των πράξεών μου, να έγραφα με κιμωλία στον τοίχο μια πολύτιμη φράση. Θα ήθελα να ζαλιστώ από τις αναθυμιάσεις τόσο όσο χρειάζεται για να ανοίξω το παράθυρο, εν τέλει, και να φωνάξω άναρθρα για 3 λεπτά, μέχρι ο επόμενος τόνος να δείξει ανατολή.

Είναι περίεργη η πόλη, σκοτεινή, όπως την διακρίνουν τα μάτια μου απόψε. Πόσοι, άραγε να εκμεταλλεύονται ετούτο το σκοτάδι και πόσοι άλλοι να το απεχθάνονται κρυμμένοι;

Από την σοφίτα μου θα έβλεπα μακριά μια συστάδα δέντρων ανατολικά, ένα παρκαρισμένο εγκαταλελειμμένο τρακτέρ δυτικά και κάποιους ουρανοξύστες βόρεια, οι οποίοι θα νοθεύουν άγρια τις όποιες απολιτίκ ψευδαισθήσεις. Οι φωνές των παιδιών από το μακρινό νηπιαγωγείο θα ερχόντουσαν να μου χτυπήσουν το παράθυρο σαν ταχυδρομικά περιστέρια που κρατούν γαντζωμένο στο στόμα τους, για χιλιόμετρα, ένα μήνυμα που δεν γνωρίζουν.

Θα ήθελα να ξυπνάω πριν από σένα, για να ατενίζω ατλαντικούς και μεσογείους, χαϊδεύοντας τα γυμνά σου πόδια, κοιτώντας από τα στενά του δικού μου Γιβραλτάρ την ανάσα σου να δημιουργεί ένα μικρό στιγμιαίο σύννεφο μέσα στο δωμάτιο, που μονάχα εγώ θα βλέπω. Κι ύστερα να γίνεται βροχή που θα μου βρέχει το πρόσωπο, να μην αποκοιμηθώ, να μην ξεχάσω να σου ψιθυρίσω ότι οι υπόγειες βόλτες και οι πτήσεις μας θα συνεχίσουν να στρογγυλοκάθονται σαν σαντιγί σε ζεστή πικρή σοκολάτα, σαν αφρός στον καφέ, σαν αφρός στο κύμα, σαν ρίμα στο ποίημα, σαν δυο κομμάτια μιλφέιγ σε ένα κουτί, που κουβαλήσαμε μα δεν φάγαμε.

Θα ήθελα να μην βλέπω ειδήσεις, να μην ακούω ενοχές, να μην μυρίζω σκουπίδια, να μην αγγίζω επιφάνειες νερού που δεν οδηγούν σε κυματισμούς, που δεν βυθίζουν αποφασιστικά αυταρχισμούς, περιθώρια, φιλοσοφίες και οφθαλμαπάτες. Εκείνος ο χώρος, χωράει άνετα σε ένα μικρό σακβουαγιάζ … κι εκείνος ο χρόνος δεν ενδιαφέρεται για ερωτήσεις ή απαντήσεις, σαλόνια ή καψόνια.

Από την σοφίτα μου θα μύριζα νυχτολούλουδα και μες στο αλλεργικό μου παραλήρημα θα χαμογελούσα ανακουφισμένος, γνωρίζοντας ότι στα πλαίσια αυτής της πολεμικής σιωπής, ζω. Μπορεί και να έκλαιγα δήθεν για να τσεκάρω, αμφιβάλλοντας μέχρι την ύστατη στιγμή, αν θα γουστάρω την μορφή μου στον καθρέφτη.

Μετά θα ερχόταν η άνοιξη… ή μήπως είχε ήδη έρθει;

Κι όταν θα έφτανε το καλοκαίρι, ακριβώς δέκα δευτερόλεπτα πριν ξυπνήσεις, θα φορούσα τα καλά μου, θα άναβα τα φώτα της σκάλας και θα κατέβαινα για διακοπές στον κήπο…

…και τι δεν θα έδινα να ήσουνα εδώ.
…και τι δεν θα έδινα να ήμουνα εκεί.



26 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/3/08 17:47

    Με πονάς...και τι δεν θα έδινα...και τι δεν θα έδινα, ναι...

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πέρασα να αφήσω μονάχα ένα χαμόγελο.Αλλά τελικά λέω να μείνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος11/3/08 23:49

    εγώ επειδή δεν είμαι πολύ καλλιτέχνιδα, το αγαπημένο μου σημείο είναι το "σαλόνια ή καψόνια". σαν να χώθηκε ο πανούσης σφήνα στον καρυωτάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. λάθος στιγμή διάλεξα να ερθω...
    είναι φορές που...
    δεν έχω τι να σου πω, είναι φτηνα τα λογια φορες φορες.
    απλα να δορθώσω.
    ηρθα τη σωστη στιγμη. γιατί δεν υπαρχει η λαθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα ερθεις να με παρεις;
    αυτο μου ηρθε αυτοματα να γραψω προχτες που το πρωτο ειδα ετουτο το κοματι
    με φωνη παιδιου που ζητα καθοδηγηση
    με σκερτσο ενηλικα που ζητα επιβεβαιωση


    dim..
    ηρθα εδω να σου πω πως, αυτο το να ακουμπας τοσο απο τον χρονο σου για να γραφεις στους αλλους, ειναι μεγαλο
    πολυ μεγαλο μεσα σε αυτο τον ωκεανο ευκολης αλλά και ανεξοδης, ισχυριζομαι, επικοινωνιας
    ειναι μεγαλο και σημαντικο

    κρατα γερα :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ->freedula
    ανέπνευσε βαθιά και άσε τον πόνο να διαρρεύσει...


    ->roxanred
    ευχαριστώ για το χαμόγελο... κι αν μείνεις όπως λες, θα χαρώ να σε φιλοξενήσω... Καλησπέρα


    ->ανώνυμος
    οι σφήνες, οι αντιθέσεις και οι διαθέσεις ορίζουν, για μένα, ένα κείμενο. Αν πέτυχα έστω και μια σφήνα ενδιαφέρουσα στα μάτια σου, ένα φύσημα του αέρα ενδιαφέρον στα αυτιά σου... είμαι ευτυχής.
    Άφησε τον αέρα να σε πάει ταξίδι χωρίς ταξιδιωτικό οδηγό, έστω για μια φορά...


    ->αν ακούς
    Να ήξερες μονάχα πόσο συμφωνώ μαζί σου...
    Δεν υπάρχει λάθος στιγμή. Όχι!
    Να είσαι καλά που περνάς, αλήθεια.


    ->Orelia
    γράφω και σε μένα
    αφήνω να περάσουν μια δυο μέρες
    και ξαναδιαβάζω
    όσο εντοπίζω λέξεις που θα ήθελα να αλλάξω, χαμογελώ
    Και καθοδήγηση και επιβεβαιώση
    και αναζήτηση και ματαίωση...
    Μου αρέσει η στιγμή σου σαν αγγίζεις το enter και αλλάζεις γραμμή στα γραπτά σου, στα σχόλιά σου...
    θα έρθεις να με πάρεις;

    καλό ηλιοβασίλεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πάντα με ενθουσιάζουν και με κεντρίζουν τα γραφόμενά σου... Τι όμορφο το κλείσιμο.
    Πάντα το κλείσιμο για μένα ήταν το ήμισυ του παντός. Και στο χορό μετράει πολύ το κλείσιμο για μένα.

    Όλα αυτά απαιτούν πολύ μοναξιά; Ή πολύ παρέα με τον εαυτό σου;

    Σε φιλώ.

    Υ.γ.Οι τουλίπες μου ανθίσαν. Ευελπιστώ να μπορέσω να σου στείλω μια φωτογραφία τους διότι είμαι λίγο αρχάρια με όλα αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ->tanguera
    μάλλον και τα δύο απαιτούνται
    ή χρειάζονται
    όμως να σου απαντήσω δεν μπορώ
    για το λίγο ή το πολύ τους...
    Μια καλημέρα σιωπηλή σου χαρίζω σήμερα
    και περιμένω
    την φωτογραφία
    θα περιμένω, κι ίσως να έχουν λάμψει περισσότερο μέχρι την λάβω
    Μονάχα κάτι...
    πότισε την με χρώματα, ήχους και μυρωδιές...
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εισαι απιστευτος!!

    Κι εγω τυχερη που σε ξερω, που σου εχω αδυναμια και εκλεψα τις λεξεις σου απο την πρωτη στιγμη που τις διαβασα σε σχολιο της candyblue :)

    Ολο αυτο αραγε αντεχεις να το πεις δυνατα, σ'ενα μπαλκονι ερημικο κι εγω να καθομαι τυλιγμενη σε ενα σαλι να σ' ακουω;

    Ολος ο θυσαυρος που νιωθεις ειναι κριμα να μην βρισκει τον σωστο αποδεκτη. Ευχομαι να το εχει διαβασει κι αυτη!!

    υ.γ. Παντα περναω, δυο και τρεις φορες την ημερα, μερικες φορες ειμαι μικρη να σου πω οτιδηποτε, αλλες φορες παιρνω το σκαμνακι μου, σκαρφαλωνω πανω και σου μιλαω:)

    xxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το υ.γ. το παραλειπουμε ναι;; :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ->dee dee
    όχι, δεν παραλείπουμε τίποτα... :)
    από μια παρερμηνεία λόγων
    σε μία εξομολόγηση αισθήσεων.

    Να είσαι καλά είτε εισπνέεις σκαρφαλώνοντας στο σκαμνάκι είτε εκπνέεις μακριά από αυτό...
    Σε ευχαριστώ δυνατά για την κλοπή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος14/3/08 00:51

    pokito a poko entendiendo
    que no vale la pena andar por andar
    que es mejo camina pa ir creciendo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ->ανώνυμος
    buenos días...
    Gracias por tratar de decirme lo que piensas en español, y por tu pensamiento, también.
    Me encanta caminar... Me da inspiración llena de colores diferentes...
    Salud!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος17/3/08 02:07

    Ηρθα να πάρω πάλι ανοιξιάτικο αέρα...

    να σημαδέψω ξανά τις λέξεις που με αγγίζουν μέσα μου με ένα κόκκινο στυλό, μην τυχόν και τις ξεχάσω..

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. άνοιξα την πόρτα

    μπήκε φως κι ένα λεπτό άρωμα

    να καθήσω να μην τα λέμε στα όρθια?

    ο συν-δεσμός μας είναι ο αν ακούς... τον ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ->freedula
    μια ανοιξιάτικη καλημέρα εν μέσω Μάρτη κι ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή...
    ας ήμουν για μια στιγμή ταξιδευτής μέσα στο κόκκινο μελάνι σου, να δω και να θαυμάσω αναμνήσεις και μνήμες...


    ->mauve
    κάθησε για λίγο να ξεκουραστείς κι ύστερα ας τα ξαναπούμε στα όρθια...
    δεν είμαι υπέρ του στατικού του χώρου μα της κίνησης, της μετακίνησης... σαν μια κουβέντα σε μια βόλτα που κάνει τον χρόνο να "μοιάζει" στατικό...
    Καλή διαμονή κι ένα ευχαριστώ που έμπλεξες το άρωμά σου με το όποιο άρωμα του "εδώ".
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Με αυτην την σκεψη περναω τις μερες μου..και τι δεν θα εδινα για να ησουν εδω και τι δεν θα εδινα για να ημουν εκει..και αναποδα..τι φτανει να δωσεις για να ερθει αυτος που θελεις?τι θυσια χρειαζεται το θαυμα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος26/3/08 02:02

    Αφήνω καλημέρα χαμογελαστή κι ευχή να είναι όλα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. κι όμως έχεις δίκιο...

    μέχρι να πεις

    φτου και βγαίνω

    έχει ήδη ξεχειμωνιάσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. -> rip1708
    με αυτή την σκέψη περνάω τις μέρες μου... και τις νύχτες μου...
    για ένα θαύμα;
    όχι.
    για ένα χάραγμα στην ψυχή;
    ναι.


    ->freedula
    όλα καλά είναι... μονάχα κάπως εκτός χωχροχρονικών ισορροπιών. Να είσαι καλά που έρχεσαι και μου αφήνεις τις καλημέρες και τις καληνύχτες σου ακόμα κι όταν δεν τις βλέπω έγκαιρα.
    Ένα φιλί. Κι άλλο ένα.


    ->Stardustia
    Καλησπέρα...
    ...δεν θα έβρισκα το κρυφτό
    σαν τόπο μακρινό
    σαν λέξη μυστική
    σαν ήχο παιδικού τραγουδιού
    σαν τοίχο χαραγμένο
    σαν άνθρωπο ερωτευμένο
    σαν φυσική ανάγκη αθόρυβη
    σαν κραυγή θαυμασμού
    σαν σκόνη καλπασμού
    ...αν δεν χειμώνιαζε τόσο γρήγορα
    ...αν δεν ξεχειμώνιαζε τόσο νωρίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. dim μου

    κρυολογησα, λιγακι οχι πολυ :)

    Ηρθα για τσαι αλλα λειπεις ...

    xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ->dee dee
    περαστικά... ας είναι
    επέστρεψα μόνο που ετούτη την φορά δεν έχω τσάι...
    μονάχα βερίκοκο έχω
    μονάχα βερίκοκο
    Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ->roadartist
    καληνύχτα
    να είσαι καλά
    που πέρασες
    και στάθηκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όμορφο, πολύ.
    (Η φωτό μπορώ να ρωτήσω πού είναι βγαλμένη?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ->me:moir
    Να είσαι καλά και καλό ηλιοβασίλεμα.
    Η φωτογραφία είναι από ένα καφέ στο Λονδίνο, μεσημεράκι, δίπλα στον Τάμεση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή