[ photo: Christmas ride. by incredi ]
στα χείλη σου
θέλω να κρυφτώ στην μια τους άκρη
κι ύστερα με ένα κλείσιμο των βλεφφάρων να βρεθώ στην άλλη
όπως στα όνειρα
να ψάξω την ευκαιρία να αγγίξω την γλώσσα σου
να την φιλήσω
κι εκείνη να με αφήσει να δω τον ουρανό του ουρανίσκου σου
να πνιγώ στην μελωδία σου
να χαθώ στο λούνα παρκ σου
να μην αφυδατωθώ
στον λαιμό σου
θέλω να ξεχάσω το μέτρημα του χρόνου
με μόνο τικ τακ το αίμα της φλέβας σου
εκεί που ερεθίζεται το μυαλό σου
τρενο να γίνει να με πάει στην καρδιά σου
να ξαπλώσω στην αμμουδιά της
στον ήλιο σου μπροστά
να απλώσω την γύμνια μου
στο στήθος σου
θέλω να βρω το ξύλινο σπιτάκι απ'την σκέψη μου
ξέρεις, αυτό δίπλα στην λίμνη
που παίζει πάντα μουσική
και ο φωτισμός δεν δυναμώνει
με τις κουρτίνες μια να σε κρύβουν, μια να σε φανερώνουν
ολόγυμνη
στα χέρια σου
θέλω να πιαστώ από τις άκρες των δαχτύλων σου
να μείνω ακίνητος
και να φαντάζω νικητής της άμμου της κινούμενης
να μην βουλιάζω
κι η λάσπη να μοιάζει ιαματική
σαν μια μπανιέρα γεμισμένη και ζεστή
να μην πληγώνω
να μην ματώνω
στην πλάτη σου
θέλω να κλέβω σκοτεινιά σπό τις σκιές της ραχοκοκκαλιάς σου
να αποκοιμιέμαι ήσυχα
και εύκολα πάνω από όλα
χωρίς τον φόβο που αγκυλώνει τα μάτια και δεν κλείνουν
χωρίς την ανασφάλεια που καίει την ασφάλεια
εκεί στην βάση της πλάτης σου
να αφήσω το χέρι μου
να αφήσεις τον οργασμό σου
στα πόδια σου
θέλω να αρπάξω το φιλί στην αγκαλιά μου
να το εναποθέσω επάνω τους
και να αναπνεύσω το χαμόγελο εκείνης της στιγμής
το δικό σου πρώτα
κι ύστερα το δικό μου
σαν σε ποδήλατο διθέσιο
με χάδι για πετάλια
σε θέλω
στα χείλη σου
θέλω να κρυφτώ στην μια τους άκρη
κι ύστερα με ένα κλείσιμο των βλεφφάρων να βρεθώ στην άλλη
όπως στα όνειρα
να ψάξω την ευκαιρία να αγγίξω την γλώσσα σου
να την φιλήσω
κι εκείνη να με αφήσει να δω τον ουρανό του ουρανίσκου σου
να πνιγώ στην μελωδία σου
να χαθώ στο λούνα παρκ σου
να μην αφυδατωθώ
στον λαιμό σου
θέλω να ξεχάσω το μέτρημα του χρόνου
με μόνο τικ τακ το αίμα της φλέβας σου
εκεί που ερεθίζεται το μυαλό σου
τρενο να γίνει να με πάει στην καρδιά σου
να ξαπλώσω στην αμμουδιά της
στον ήλιο σου μπροστά
να απλώσω την γύμνια μου
στο στήθος σου
θέλω να βρω το ξύλινο σπιτάκι απ'την σκέψη μου
ξέρεις, αυτό δίπλα στην λίμνη
που παίζει πάντα μουσική
και ο φωτισμός δεν δυναμώνει
με τις κουρτίνες μια να σε κρύβουν, μια να σε φανερώνουν
ολόγυμνη
στα χέρια σου
θέλω να πιαστώ από τις άκρες των δαχτύλων σου
να μείνω ακίνητος
και να φαντάζω νικητής της άμμου της κινούμενης
να μην βουλιάζω
κι η λάσπη να μοιάζει ιαματική
σαν μια μπανιέρα γεμισμένη και ζεστή
να μην πληγώνω
να μην ματώνω
στην πλάτη σου
θέλω να κλέβω σκοτεινιά σπό τις σκιές της ραχοκοκκαλιάς σου
να αποκοιμιέμαι ήσυχα
και εύκολα πάνω από όλα
χωρίς τον φόβο που αγκυλώνει τα μάτια και δεν κλείνουν
χωρίς την ανασφάλεια που καίει την ασφάλεια
εκεί στην βάση της πλάτης σου
να αφήσω το χέρι μου
να αφήσεις τον οργασμό σου
στα πόδια σου
θέλω να αρπάξω το φιλί στην αγκαλιά μου
να το εναποθέσω επάνω τους
και να αναπνεύσω το χαμόγελο εκείνης της στιγμής
το δικό σου πρώτα
κι ύστερα το δικό μου
σαν σε ποδήλατο διθέσιο
με χάδι για πετάλια
σε θέλω