Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Libertad


Αφαίρεσε το θήτα από το καλοκαίρι κι αντικατέστησε το όμικρον με το ωμέγα. Τί έχεις; Σωστά. Προσέθεσε τώρα ένα μι στην αρχή και ξανακάνε την προηγούμενη αντικατάσταση ανάποδα. Τί έχεις; Ακριβώς. Πάρε αυτές τις δύο λέξεις και ακούμπησέ τες στην κορυφή ενός τόξου με τα χρώματα της ίριδας και περίμενε. Πάρε βαθιά εισπνοή, κράτησε την εκεί στα σπλάχνα σου για δέκα δευτερόλεπτα και ώθησε την αργή εκπνοή σου προς την κορυφή. Αν βρέχει ακόμα περίμενε λίγο γιατί μπορεί να μην πιάσει το πείραμα. Σταμάτησε; Όχι ακόμα; Περίμενε. Σταμάτησε; Ωραία λοιπόν, φύσηξε! Κύλησαν και οι δυο λέξεις προς την ίδια πλευρά ή όχι; Αν όχι κάνε όρεξη για το επόμενο τόξο. Αν ναι, τότε συγχαρητήρια. Να μια στιγμή ευτυχίας. Μην μου πεις αν η τσουλήθρα ήταν προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Δεν έχει στα αλήθεια σημασία. Αρκεί να προλάβεις να είσαι εκεί στους πρόποδές της, να πάρεις στην αγκαλιά σου τις δυο λέξεις και να τις εναποθέσεις στο έδαφος απαλά. Στάσου πάνω τους με τα δυο γυμνά σου πόδια και χαμογέλασε. Να άλλη μια στιγμή ευτυχίας. Βγάλε τώρα όλα σου τα ρούχα και ψιθύρισε μια μελωδία που αγαπάς, σαν μουρμουρητό. Σ’ ακούει κανείς; Αν όχι, μην σταματάς. Αν ναι, μην σταματάς. Η τρίτη στιγμή ευτυχίας δεν είναι φαρμακερή. Μην την φοβηθείς λοιπόν και ξελόγιασέ την. Άρχισε πάλι να βρέχει; Μην τυχόν και φύγεις από εκεί. Άλλωστε δεν φοράς ρούχα για να βραχούν.

Κουράστηκες από την ορθοστασία; Υπέροχα! Έφτασε ο κατάλληλος χρόνος για να βηματίσεις. Μην με ρωτήσεις προς τα πού. Άντε, ξεκίνα! Το ψιθύρισμα μην ξεχάσεις. Αναπόφευκτα θα διαμορφώνεται κατά την διάρκεια της μετακίνησης. Ας γίνει, λοιπόν, κραυγή… Ας γίνει σιωπή. Ξεχνιέσαι που και που και ξεγλιστράει από τα δόντια σου η γκρίνια; Μήπως δραπετεύει από τα ρουθούνια σου το ένρινο παράπονο; Κανένα πρόβλημα. Ντύσου. Ντύθηκες; Διάλεξε την αγαπημένη σου ταράτσα και ανέβα. Πρόσεξε, μην πας άκρη άκρη. Κοίτα μπροστά σου. Τι βλέπεις; Σου αρέσει αυτό που βλέπεις; Δεν με νοιάζει να ξέρω. Αν ναι, άφησε το βλέμμα να χαθεί. Αν όχι, κλείσε τα μάτια και άκουσε. Μ’ ακούς; Δεν με νοιάζει να ξέρω. Μπα… ψέματα. Με νοιάζει.. Τι να την κάνεις την γκρίνια όταν μπορείς να αλλάξεις την οπτική γωνία θέασης; Τι να το κάνεις το παράπονο όταν μπορείς να αλλάξεις την ακουστική γωνία ακρόασης; Έλα, πάμε κάτω πάλι. Εντάξει, δεν θα μπούμε σε ασανσέρ. Από τις σκάλες θα κατεβούμε. Μα είχε στα αλήθεια ασανσέρ;

Πείνασες από τα πολλά πήγαινε έλα και τις αμπελοφιλοσοφίες που σου λανσάρουν οθόνες, χαρτιά και στόματα; Κι εγώ. Τι τραβάει η όρεξή σου; Ωραία, μόνο εκεί που θα πάς ας μην έχει μεγάλες τζαμαρίες. Τα παράθυρα μου φαίνονται πιο γοητευτικά. Σου ταιριάζουν περισσότερο. Συνόδευσε το φαγητό σου με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και για επιδόρπιο βήξε δυνατά. Τόσο δυνατά που να καλύψεις την μουσική που ξεστομίζουν τα κρυμμένα ηχεία πίσω από τις κουρτίνες. Τόσο δυνατά που η ταχυπαλμία σου να προκαλέσει δέος στον εγκέφαλό σου. Ύστερα, πιες την τελευταία γουλιά, που είχες αφήσει στο κολονάτο σου ποτήρι και καληνύχτισε με ένα κομψό χαμόγελο τον πολυέλαιο που απειλεί δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο την λεία επιφάνεια του εβένινου πιάνου, και αποχώρησε. Μην ξεχάσεις το πανωφόρι σου. Έχει δροσιά τις νύχτες. Τι έφαγες τελικά;

Γύρισε σπίτι τώρα. Μην ανάψεις πολλά φώτα. Δεν μπορείς χωρίς φώτα; Εντάξει, αλλά μην ανάψεις πολλά. Μην θυμώνεις με τον εαυτό σου που είχες ξεχάσει ανοιχτή την τηλεόραση. Απλά κλείστην. Βγάλε τα ρούχα σου πάλι με προσοχή όμως στην στιγμή ευτυχίας που την φοράς σαν πολύχρωμες κάλτσες στα άκρα σου. Ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπό σου. Δεν νυστάζεις ακόμα και δεν βιάζεσαι να ονειρευτείς. Ακούς φασαρία πίσω από τον ανατολικό τοίχο; Τσακώνονται; Φοβούνται; Κάνουν έρωτα; Κοιμούνται; Γερνάνε; Τι χρώμα έχει ο τοίχος σου; Μην μου πεις. Μονάχα για εκείνον που κοιτάζει προς βορρά θα ήθελα να ξέρω. Κάνει πιο κρύο εκεί αλήθεια; Ωραία τότε. Πήγαινε και ακούμπησε με την πλάτη σου εκεί, σε ένα ελεύθερο σημείο. Αν δεν υπάρχει ανέβα στην πολυθρόνα, ή μπες κάτω από το τραπέζι. Άφησέ την να αγγίξει ξαφνικά, σαν ψυχρολουσία που θα ανατριχιάσει το δέρμα σου. Μείνε σε ακινησία για όσο χρόνο αντέχεις. Αν βοηθάει, βάλε άρωμα στους καρπούς και στον λαιμό σου. Τι ακούς; Τι; Ένα δυνατό γέλιο συντονίζεται με την ραχοκοκαλιά σου; Υπέροχα. Να μια στιγμή ευτυχίας. Χάσαμε το μέτρημα ε; Ε και; Χαμογέλασε. Μου χαμογελάς;

Ξάπλωσε τώρα ανάσκελα. Προτιμάς μπρούμυτα; Εντάξει τότε, όπως επιθυμείς. Μονάχα σκεπάσου τόσο όσο η θερμοδυναμική να κάνει την δουλειά της. Επέτρεψε στο σεντόνι σου να τείνει στο μείον άπειρο, το μαξιλάρι σου στο συν άπειρο και το κορμί σου στο μηδέν. Να μια στιγμή ελευθερίας. Μην τυχόν και βάλεις ωτοασπίδες. Ξέχασες να σβήσεις τον θερμοσίφωνα; Άντε πήγαινε, μα γύρνα γρήγορα. Βγάλε τον φελλό από τον αφαλό σου, πλάσε τον στα ακροδάχτυλά σου σαν πλαστελίνη, στόχευσε και εκσφενδόνισέ τον αναστενάζοντας οργασμικά και άναρχα σαν σπάνιο ανθρακούχο προϊόν. Να μια στιγμή επανάστασης. Αύριο μην ξεχάσεις να ασχοληθείς με την υγρασία στην οροφή όταν γυρίσεις από την δουλειά. Κοιμήθηκες; Μην μου πεις. Μ’ αγαπάς;

Σ’ αγαπώ.

15 σχόλια:

  1. Πολυτιμες στιγμες μοιραζεις :)

    Καλο απογευματακι dim μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σαν ιεροτελεστια εμοιαζε..σαν μυστηριο..μαγικο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ν' αδειασω, θαθελα, απο αερα κι αιμα το κορμι μου
    με νεα να το γεμισω
    θα μεσολαβισει ομως, μια στιγμη θανατου
    κι εγω φοβαμαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ->dee dee
    χαίρομαι που βαφτίζεις "πολύτιμες" τις στιγμές που μοιράζω
    κι ίσως φανώ ικανός να τις αρπάζω

    καλό απόγευμα και σένα.


    ->rip1708
    ίσως και σαν ταξίδι από την γη στην σελήνη και πάλι πίσω...

    "Fly me to the moon,
    And let me play among the stars.
    Let me see what spring is like
    On Jupiter and Mars.

    In other words,
    Hold my hand."


    ->Orelia
    κι εγώ φοβάμαι
    να ανοίξω θέλω τα μάτια μου και να κοιτάξω ότι ανασαίνει μπροστά μου
    να ανοίξω θέλω τα χέρια μου και να μυρίσω το άρωμα που έχει εγκλωβιστεί στην γραμμή της ζωής μου
    να γεμίσω την αγκαλιά μου

    κι ύστερα να αδειάσω από αέρα και αίμα το κορμί μου
    να ερωτευτώ
    να το καταλάβω
    να ελευθερωθώ
    κι όταν μεσολαβήσει εκείνη η στιγμή θανάτου
    ένα φιλί ζωής
    ας με επαναφέρει
    εκείνο που διαφέρει
    σίγουρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όμορφα με ταξίδεψες...


    Ξέρεις κάτι..?


    Εγώ πάντως,σου χαμογελάω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ->meltemi
    όμορφο το χαμόγελο
    είτε χαρίζεται είτε κερδίζεται
    λάμπει το πρόσωπο όποιου το φοράει
    λάμπει η ψυχή όποιου του αποστέλλεται
    από απόσταση αναπνοής
    από απόσταση ασφαλείας

    Σε ευχαριστώ. Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα κλέψω πάλι κάμποσες λέξεις που συντονίζονται με ανεπαίσθητους κραδασμούς του κορμιού μου
    και λίγες εικόνες, αν μου επιτρέπεις,
    που διαγράφουν τροχιά χαμόγελου στα χείλη μου...
    Κι έστι θα καμουφλάρω τη ζήλεια μου...

    Να'σαι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ->Άρρωστη Ερινύς
    καμουφλάζ σαν να λέμε κρυφτό
    που και που βγαίνω από αυτό
    μην με ρωτάς αν σου επιτρέπω
    μονάχα να προτρέψω θα επθυμήσω
    να πετάξεις το καμουφλάζ στον αέρα
    τροφή για την ομίχλη
    ή έστω την χαμηλή νέφωση
    έστω για "λίγο"
    κι άσε τους κραδασμούς σου
    τους ανεπαίσθητους
    να μοιάσουν αισθήτοί
    κί ύστερα να γίνουν
    κι ίσως συντονιστούν πάλι με λέξεις
    που ακόμα δεν έχουν γραφτεί.
    απόλαυση.

    Να'σαι κι εσύ καλά.
    Συντονίσου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. κι ένιωσα πως να εξαερωθώ θέλω, να εξατμιστώ, να ξελογιαστώ και να ξελογιάσω. μ' ένα "παφ" να μεταφερθώ, να δώσω και να δοθώ, με λέξεις ή χωρίς, με ρούχα ή χωρίς, με άρωμα ή χωρίς. με μια ζωγραφιά στο χέρι κι ένα τόξο που δείχνει στόχο. στο άπειρο...για να στείλω λίγη απ' την ύπαρξή μου εκεί που ίσως κι άλλοι στοβιλίζονται πέρα απ' τον χρόνο...

    :)

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ->Νεράιδα της βροχής
    ...εκεί που κι άλλοι στροβιλίζονται
    βυθίζονται και αναδύονται
    ενίοτε γυμνοί από ρούχα
    ενίοτε γυμνοί από σκέψεις
    όπως χαϊδεύουν τον λαιμό τα ανθρακούχα
    όπως γεννούν νέα ίχνη οι ορέξεις
    παίξεις δεν παίξεις
    είσαι ήδη εκεί

    Καλή διαμονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος12/8/08 23:13

    Σήκω το πρωί πρίν να φέξει ο ήλιος.Να μοιάζει απόγευμα η μέρα..Με γυμνά τα πόδια σου περπάτα στο παρκέ που τρίζει και σου θυμίζει πάρτυ που έκανες παλιά.Δεν τρίζει;Δε πειράζει..Αρκεί να βρίσκεται εκεί.Στην συνέχεια βάλε την αγαπημένη σου μπαλάντα να παίζει..Πλησίασε στο παράθυρο και ανοίξε το.Εκτός κι αν κοιμάσαι και είναι ανοιχτό έτσι ώστε να πέφτει το βραδινό κίτρινο φως των φαναριών στα βλέφαρά σου όταν κοιμάσαι.Μύρισε τις γλάστρες σου.Είναι μια ανεκτίμητη στιγμή,πίστεψέ με.Πάρε βαθιά ανάσα,τόσο βαθιά σαν να είσαι έτοιμος να κάνεις μακροβούτι.Φοβάσαι τα βαθυά;Ακόμα καλύτερα...Θα είμαι εγώ δίπλα σου.
    Ύστερα,από τις πατούσες μέχρι το στόμα σου ελευθέρωσέ την και χάρισε την σε κάποια ζωή που την χρειάζεται.Θα δείς την μέρα με άλλο μάτι.
    Είμαι τυχερή που τα διαβάζω όλα αυτά...Να σαι καλά όπου και να σαι..
    Καλό βράδυ...
    assel....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ->assel...
    Φοβάσαι τα βαθiά;Ακόμα καλύτερα...Θα είμαι εγώ δίπλα σου
    να δημιουργώ θερμό ρεύμα να μην κρυώνεις
    ίσως και να κινείσαι πιο γρήγορα
    ίσως να μην κουράζεσαι καθόλου
    θα είμαι δίπλα σου να ψιθυρίζω μεγάλα μυστικά μέσα στις φυσαλίδες
    που θα σκάνε εκκωφαντικά στο πρώτο άγγιγμα του αυτιού σου
    σαν σκουλαρίκι από διάφανο πυροτέχνημα
    και θα μαθαίνεις την αλήθεια με θολό βλέμμα
    ερωτικά αλλατισμένο
    με το μπλε μπογιατισμένο
    αυτό το μπλε του ουρανού
    έξω από τις πόλεις
    κι όταν έρθει η στιγμή της αναπνοής
    θέλω την εκπνοή σου ακριβώς στους ανοιχτούς μου πόρους
    με άψογη στόχευση
    να μην χαθεί ούτε κυβικό χιλιοστό
    από τον αέρα που έχει σεργιανίσει στα σλάχνα σου
    και έρχεται επισκέπτης να φουσκώσει τα πνευμόνια μου με υπερηφάνια

    Ανεκτίμητη στιγμή το σχόλιο σου...
    Καλημέρα εκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. dim περιμενω τα ανεκτιμητα επισης σχολια σου στον κοσμο μου...φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. δεν ξέρω τι να πω... στέκομαι εδώ και περιμένω οδηγεί ες... όχι από σένα. μπορεί και από σένα τώρα που το σκέφτομαι... Ξεχωρίζεις ένα χαμόγελο αγάπης? Ή μήπως όλα τα χαμόγελα είναι αγαπισιάρικα από την φύση τους? Αν μπερδέψεις τις λέξεις αρκετά, ίσως καταφέρεις να μπερδέψεις και μένα και σένα... Εδώ μυρίζει ... νερό. Ναι, μυρίζει νερό. Σα βροχή, σα ποτάμι, σα θάλασσα.... σα μια καλησπέρα μετά από λέξεις που, κουρασμένη με αφήνουν μα και ξεκούραστη ταυτόχρονα... Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ->Assel...
    καλή συνέχεια στον κόσμο σου...
    στο βαθύ μπλε του.

    ->Λυδία
    ...κι εδώ μυρίζει νερό
    μου φάνηκε πως ίσως να μύρισε και χώμα
    να ήταν πάνω ή κάτω από το στρώμα;
    δεν ξέρω
    μπερδεύομαι στις λέξεις
    ή μήπως εκείνες μπερδεύονται σε μένα;
    ας είναι...
    μακάρι να ήταν όλα τα χαμόγελα αγαπησιάρικα
    δεν νομίζω όμως πως είναι
    γι αυτό συνεχίζω να προσπαθώ
    φτύνω, βγαίνω, μπαίνω
    μήπως και καταλάβω
    μήπως και αποδεχτώ
    μήπως και μάθω να ξεχωρίζω
    εκείνο το αληθινό
    της αγάπης.

    Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή