Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Εδώ


…μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
και να το κρύψει σε ένα κουτί σοκολατάκια
κι ίσως διαρρεύσει σαν το βλέμμα των μωρών
πότε απ’το σώμα, πότε απ’ την σκέψη ως τα παγκάκια

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
κιτρινιασμένους τοίχους και λεκέδες στις κουρτίνες
κι από τα αστέρια που ανάβουν στις γιορτές
να μένουν μόνο οι ευχές χωρίς βιτρίνες

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
να με φιλήσει, να με πάρει από το χέρι
να στάξει χρώμα στων βημάτων μου το φιλμ
και να με διώξει, να με πάει, να με φέρει

…μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
να το στολίσει με κεράσια και νοθείες
κι ίσως εισπνεύσει το μινόρε της καρδιάς
για να εκπνεύσει παπαρούνες κι ευκαιρίες

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
υγρό μελάνι που αγκιστρώθηκε στο δέρμα
να σκαρφαλώσει στα ψηλότερα κλαδιά
να μου ζεσταίνει με χαμόγελο το βλέμμα

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
κι όλους τους κόκκους ζάχαρης απ’το τραπέζι
να τους μαζεύει μες στην χούφτα ηδονικά
στην γλώσσα ζάρια να τους ρίχνει και να παίζει

…μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
να ανατριχιάσει, να ανεβεί στο αεροπλάνο
και να κοιτάζει με δυο μάτια φωτεινά
αφρός της θάλασσας… τα σύννεφα από πάνω

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
με ένα αποτύπωμα γυμνό σε δυο σεντόνια
μια μυρωδιά στο στήθος και στις όχθες του αφαλού
γεύση δαχτύλων που γεννάει ηδονή για χρόνια

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
σε ένα ταξίδι σαν ένα δώρο γενεθλίων
και να σερβίρει δυο μπωλάκια παγωτό
μια στο μυαλό, μια στην καρδιά εκτός ορίων

…μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
να πάρει σάρκα και οστά η ελευθερία
κι απ’το παράθυρο να ρίξει τα μαλλιά
για να πιαστώ να πλησιάσω την ουσία

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
ηλεκτροφόρα σύρματα και εδάφη γερασμένα
να διώξει φόβους, ανασφάλειες και λάθη
να σπείρει έρωτες σε αγγίγματα δεμένα

μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
να βγει για βόλτα με ξυπόλητα τα πόδια
να περπατήσει, να πετάξει, να προσγειωθεί
σαν δαγκωνιά γλυκιά σε όλα τα εμπόδια

…μόνο να πάρει μακριά το παρελθόν
ένα αστεράκι λαμπερό να βγει σεργιάνι
και να φωτίσει κρυψώνες και καημούς
μεταμορφώνοντας σε θάλασσα ανοιχτή, ένα λιμάνι.



[ κοιτώντας εδώ, με την σκέψη μου σε σένα ]



Tο παρόν ποίημα δακτυλογραφήθηκε
ύστερα από ψιθυριστή υπαγόρευση της μούσας μου.
Θέλω
να το πάω βόλτα σπίτι του... χαρίζοντάς της το.


6 σχόλια:

  1. σιγώ απο σεβασμό
    ριγώ από την τρυφερότητα
    :)

    ας σας υποδεχτεί ποίημα και ποιητή με την γλύκα που έχουν οι χαϊδεμένες μούσες

    καλό βράδυ dim :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ποιημα υπεροχο, οι παρομοιωσεις σου παντα με κερδιζαν.

    Μονο που, να, αν δεν αγκαλιασεις το παρελθον ξηπολυτος στο παρον δεν θα μπορεσεις να σταθεις, νομιζω, ουτε ελευθερος να μυριζεις.

    Καλο μηνα dim μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μου αρέσει τόσο πολύ.
    οι φωτογραφίες σου.
    τα τραγούδια σου.
    οι λέξεις σου.

    σε περίπτωση που ποτέ αναρωτηθείς τι έχεις κάνει στη ζωή σου... έχεις ζήσει, φαίνεται :)

    Δεν ξέρω γιατί, μου θυμίζεις απίστευτα τον πρωταγωνιστή μιας εικόνας με πανέμορφα χρώματα που μου έχει χαραχτεί στον νου. Δεκέμβριος νομίζω, ήμουν στο αυτοκίνητο στο πίσω κάθισμα, κοίταξα στα δεξιά, και μόλις άρχιζε να βρέχει.. Τα απέναντι αυτοκίνητα ήταν σταματημένα, και κάποιος σήκωσε το μακρύ παλτό του, νομίζω καφετί, κουκουλώθηκε και πέρασε γρήγορα τη διάβαση..

    :)
    xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν έχω λόγια. Δεν βρίσκω και τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω το πως αισθάνομαι. Όλοι οι στίχοι με συνεπήραν. Απλά: υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τόσο πολύ διώχνεις το παρελθόν από κοντά σου;

    Χωρίς αυτό δεν είμαστε...

    Ε;

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ->Orelia
    με την γλύκα... :)
    καλό μεσημέρι...

    ->Dee Dee
    γεια... συμφωνώ απολύτως... ;)

    ->Χαζοπούλι
    καλώς πέρασες το κατώφλι...
    να είσαι καλά για τα όμορφα λόγια σου

    έχω ζήσει, λες; δεν ξέρω...

    δεν ξέρω αν μορφοποιώ τον πρωταγωνιστή της υπέροχης εικόνας που περιγράφεις, μα αν με έβλεπες Δεκέμβριο... κάπως έτσι θα περνούσα την διάβαση...

    Σε ευχαριστώ και καλό κρυφτό... ;)

    ->SummerDream
    να είσαι καλά καλοκαιρινό όνειρο... που περνάς και αφήνεις μια γουλιά από τα όνειρά σου...

    ->Assel...
    ...δεν το διώχνω...
    ένα παιχνίδι έκανα μαζί του... έτσι... άλλωστε, χωρίς αυτό θα ήμουν άλλος..., ίσως αλλού, ίσως πουθενά...
    ...κι αν το πάρει μακριά το παρελθόν δεν θα το σβήσει

    είπαμε όμως... εγώ δεν φταίω! Ημούσα μου το υπαγόρευσε... απευθύνσου εκεί! ;)

    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή