tag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post8919759984665876484..comments2023-07-01T18:55:24.829+03:00Comments on φτου&βγαίνω: It's twenty hoursdim juanegrohttp://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-5660389079989251432008-09-21T12:08:00.000+03:002008-09-21T12:08:00.000+03:00->meltemiείπα να βγω για λίγο στην δροσιά του φ...->meltemi<BR/>είπα να βγω για λίγο στην δροσιά του φθινοπώρου και να αφήσω το δυνατό μελτέμι να αλλάξει το δέρμα μου...<BR/>εκεί μακριά από τους τέσσερις τοίχούς<BR/>σε χρώματα που επιθυμούν τα μάτια σου<BR/>σε στόματα που επιθυμούν τα χείλη σου<BR/>σε αρώματα που αναδύονται εκ των έσω.<BR/>Καλημέρα...<BR/><BR/><BR/>->freedula<BR/>ίσως να αρκούν για να αναπνέεις<BR/>για να ζείς όμως δεν ξέρω<BR/>για να βρίσκεις τρόπο να ζείς μάλλον ναι<BR/>όσο για τα φεγγάρια που στάζουν έρωτα<BR/>ολόκληρα να'ναι ή μικρά;<BR/>έναστρα να'ναι ή σε κρυφτό με σύννεφα;<BR/>στάζουν έρωτα πάντως.<BR/>συν μια δόση μελαχολίας και φωτός.<BR/>Τί όμορφο αυτό το ασημένιο χρώμα που χαρίζουν στο γύρω...dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-4132894286538707902008-09-14T15:54:00.000+03:002008-09-14T15:54:00.000+03:00Βρέχει ακόμα στις πόλεις που τις νύχτες τα φεγγάρι...Βρέχει ακόμα στις πόλεις που τις νύχτες τα φεγγάρια στάζουν έρωτα; έγραψα τελευταία κι αναρωτήθηκα αν όλες οι στιγμές που περιγράφεις αρκούν για να αναπνέεις ή να ζειςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-56030754293148654902008-09-10T17:10:00.000+03:002008-09-10T17:10:00.000+03:00Αρκεί μια παράγραφός σου για να φύγω απο τους τέσσ...Αρκεί μια παράγραφός σου για να φύγω απο τους τέσσερις τοίχους και να βρεθώ εκεί που πραγματικά ζητάει η καρδιά μου...meltemihttps://www.blogger.com/profile/13863979039540242644noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-90967281702390719922008-09-08T19:56:00.000+03:002008-09-08T19:56:00.000+03:00->ΡΜγια να ξεφύγεις από τις δύο στιγμές πάρε μι...->ΡΜ<BR/>για να ξεφύγεις από τις δύο στιγμές πάρε μια κουταλιά αλάτι και μια κουταλιά ακατέργαστη ζάχαρη. Ανακάτεψέ τα καλά και γέμισε ένα διάφανο μπουκάλι. Εκεί μέσα κρύβεται μία τρίτη στιγμή. Κάνε ό.τι επιθυμείς μαζί της. Ένα ζευγάρι κι αυτό. Μη βάρβαρο. Δράση και αντίδραση.<BR/><BR/><BR/>->assel<BR/>βροχή στεγνή... ή βρεγμένη<BR/>που πέφτει λόγω βαρύτητας <BR/>που ίπταται στον άνεμο λόγω αντιβαρύτητας<BR/>που αγγίζει στο έδαφος σχηματίζοντας κορώνες<BR/>τις πιο πολύτιμες<BR/>έτσι για να γεννιέται λάσπη<BR/>για να γλυστράνε τα ερωτικά τακούνια<BR/>για να υγραίνονται τα μαλλιά να αναπαράγουν μπούκλες<BR/>κι ύστερα να κυλάει στα μάτια<BR/>μπόρα ή δάκρυα;<BR/>κι εσύ κάπου εκεί ανάμεσα<BR/>να Νιώθεις.<BR/>...πιο πολύτιμο έχω στο νου το τόξο του ουρανού, ξέρεις, εκείνο με τα χρώματα, με γέφυρα που μοιάζει, χωρίς αρχή, χωρίς τελος, κάτι σαν λέμε Πάθος.<BR/><BR/>Καλό βράδυ.dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-58705599872370698472008-09-05T14:57:00.000+03:002008-09-05T14:57:00.000+03:0020 χρόνια...Το ρολόι εκεί σταματημένο για 20 χρόνι...20 χρόνια...Το ρολόι εκεί σταματημένο για 20 χρόνια..20 μήνες..20...<BR/>Πέφτει η βροχή στο έδαφος..Σκληρή και μαλακή...Στεγνή και βρεγμένη...<BR/>Πάντα μύριζες σαν την βροχή...Σαν το χώμα...<BR/>Αρκεί μια βόλτα στην αγκαλιά της..Ένα χολυγουντιανό φιλί...<BR/>Και όταν σε ρωτήσω γιατί πέφτει η βροχή...Τί θα μου απαντήσεις;<BR/>Όχι,δεν έχει κανένα νόημα η συννεφιά χωρίς την βροχή...Να πέφτει και να με ξεβάφει..Να πέφτει και να με κάνει μούσκεμα..Μια Σεπτεμβριανή βροχή,μία ζεστή σοκολάτα και το ρολόι σταματημένο εκεί...<BR/>Θα ξανάρθει;Ίσως ναι..'Ισως όχι..<BR/>Θα ξαναδώ τον μικρό πρίγκιπα να με περιμένει κάπου μέσα στις σκιές της;Θα μου κάνει την χάρη να ξαναπέσει;Να μυρίσει ο τόπος φθινοπωρινή βροχή και έρωτες χειμωνιάτικους;<BR/>Για τις κρύες μέρες των καυτών νυχτών...<BR/>Φιλιά.Elen Chamelenhttps://www.blogger.com/profile/12072297857745600737noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-27384971225788762432008-09-04T19:10:00.000+03:002008-09-04T19:10:00.000+03:00...ακριβώς ανάμεσαίσως και παράλληλα, ταυτόχρονα........ακριβώς ανάμεσα<BR/>ίσως και παράλληλα, ταυτόχρονα...<BR/>Πως απεγκλωβίζετε κανείς από τα άπειρα και βάρβαρα ζευγάρια, που κυριεύουν το μυαλό μας αιώνες τώρα, ώστε να μπορέσει όχι να δει ή να καταλάβει, αλλά ακόμα και να αναληφθεί την τρίτη επιλογή; Πως ξεφεύγεις από το κακό και ταυτόχρονα από το καλό; Πώς να μην κάνεις λάθος αλλά ούτε το σωστό; Πως κουράζεσαι αφού δεν τρέχεις; Πώς ξεφεύγει κανείς από της δυο στιγμές…;<BR/><BR/>PMAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-281005458342477082008-09-04T17:48:00.000+03:002008-09-04T17:48:00.000+03:00->Anypoptiνα είσαι καλά…Καλό κρυφτό εύχομαι και...->Anypopti<BR/>να είσαι καλά…<BR/>Καλό κρυφτό εύχομαι και είθε σύντομα<BR/>η καλημέρα σου<BR/>να μην είναι αγχωμένη<BR/>ούτε και η μέρα σου…<BR/><BR/><BR/>->hide and seek<BR/>κλείνω τα μάτια και ακούω τα βήματά του<BR/>μοιάζουν με γρήγορες χοντρές σταγόνες βροχής<BR/>που επισκέπτονται ξαφνικά το δέρμα σου<BR/>που υγραίνουν το μυαλό σου<BR/>πότε σαν ερωτικός αναστεναγμός<BR/>πότε σαν μουρμουρητό υπνοβασίας<BR/>σαν άγγιγμα στο κορμί σου<BR/>σαν φιλί στην ψυχή σου<BR/>στο κάτω κάτω ας μην την προλάβει την αλεπού<BR/>αρκεί που κρατάει σφιχτά το τριαντάφυλλο<BR/>αρκεί που μάτωσαν οι παλάμες του<BR/>και είδε πως είναι ζωντανός<BR/>αρκεί που κουράστηκαν τα πόδια του<BR/>που μούδιασε η γλώσσα του<BR/>και είδε πως είναι έτοιμος<BR/>ακούω την ανάσα του<BR/>ακούω και την δική σου<BR/>εσένα που πάντα πρώτη βουτούσες στις λέξεις μου<BR/>εσένα που μου μοιάζεις και είσαι διαφορετική<BR/>εσένα που κρύβεσαι κάτω από φτερά νεράιδων<BR/>και μέσα στα μαλλιά ξωτικών<BR/>σε ευχαριστώ που πετάς μαζί μου.<BR/>σκοτεινή σαν χείμαρρος<BR/>λαμπερή σαν μουσική.<BR/>Σε φιλώ.<BR/><BR/><BR/>->Άρρωστη ερινύς<BR/>στο ενδιάμεσο που ζω<BR/>σε αυτό το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο πολέμων<BR/>δύο σκοταδιών<BR/>μεταξύ και μετάξι<BR/>εντροπία και τάξη<BR/>μα όσο για την πρώτη μου πτώση στο ταβάνι<BR/>κι όσο το κορμί ύψος χάνει<BR/>θυμάμαι και χαμογελώ<BR/>λίγο για την δύναμη<BR/>λίγο για την αδυναμία<BR/>να αποφύγω τον πολυέλαιο<BR/>να κρυφτώ πίσω από το κουρτινόξυλο<BR/>κι ύστερα… ξέρω;<BR/>μάλλον θα ρίξω την κουρτίνα στο πάτωμα.<BR/>Καλή ταβανοθεραπία…<BR/><BR/><BR/>->PM<BR/>κι αν υπάρχει ακόμα μία στιγμή;<BR/>κι αν σου πω ότι επιλέγω την τρίτη<BR/>κάτι σαν την επιλογή στο δίλημμα<BR/>ακριβώς ανάμεσα<BR/>ίσως και παράλληλα, ταυτόχρονα<BR/>Ναι, θα κάτσω να ξεκουραστώ για να τρέξω καλύτερα<BR/>Ναι, θα τρέξω κι έπειτα θα κάτσω να ξεκουραστώ με τις ώρες<BR/>Ναι, επιλέγω να ζήσω λίγο πριν, λίγο μετά, τώρα.dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-2755206170676064612008-09-03T00:37:00.000+03:002008-09-03T00:37:00.000+03:00Όλη η ζωή είναι μόνο δύο στιγμές, η μια από το χθε...Όλη η ζωή είναι μόνο δύο στιγμές, η μια από το χθες και η άλλη από το αύριο.<BR/>Η πρώτη θυμάται και η δεύτερη φαντάζετε…<BR/>Η πρώτη κουρασμένη μα η δεύτερη τρέχει…<BR/>Εσύ; Θα κάτσεις να ξεκουραστείς ή θα τρέξεις;<BR/><BR/>PMAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-32534630747445878922008-09-02T20:26:00.000+03:002008-09-02T20:26:00.000+03:00Μοιάζει με την πρώτη σου πτήση στο πάτωμα και με τ...Μοιάζει με την πρώτη σου πτήση στο πάτωμα και με την πρώτη σου πτώση στο ταβάνι...μια στη ζάχαρη και μια στο αλάτι...μια στην τρωγλή και μια στη ζωή...και ναι, σίγουρα δε χρειάζεται να γεράσεις για να συνηδειτοποιήσεις πως τόσο χρόνια δεν έκανες τίποτα να ξεφύγεις από το ενδιάμεσο που ζεις...<BR/><BR/>Μ'αρεσε πολύ! Όταν θα γυρίσω στο δωμάτιο για ταβανοθεραπεία θα σκέφτομαι τις λέξεις αυτές...Το ξέρω από τώρα...<BR/><BR/>Σου στέλνω χαμόγελο...ξερω γω;https://www.blogger.com/profile/08072803278730930422noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-56919584840309644332008-09-02T18:33:00.000+03:002008-09-02T18:33:00.000+03:00Κλείσε τα μάτια και άκουσε...Ο μικρός πρίγκηπας εί...Κλείσε τα μάτια και άκουσε...Ο μικρός πρίγκηπας είναι...Άνεβαίνει με τις σκάλες λαχανιασμένος να προλάβει..να προλάβει την αλέπου...Η πονηρή,πήρε το ασανσέρ και ανέβηκε στην ταράτσα για να πετάξει προς την υπερβορεία...ίσως και λίγο πιο πέρα...Κρατάει σφιχτά το κόκκινο τριαντάφυλλο και τρέχει να την προλάβει...να πετάξουν μαζι...hide and seekhttps://www.blogger.com/profile/05158441938146236310noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-37280615394884171792008-09-02T01:44:00.000+03:002008-09-02T01:44:00.000+03:00είναι τόσο όμορφα εδω μέσα...!!μια αγχωμένη καλημέ...είναι τόσο όμορφα εδω μέσα...!!<BR/><BR/>μια αγχωμένη καλημέρα!Το Ψωλικό Εξπρέςhttps://www.blogger.com/profile/03413027913142994413noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-458386349211051412008-09-01T14:35:00.000+03:002008-09-01T14:35:00.000+03:00->ΙωάνναΞανά εσύ, να ξαπλώνεις επάνω στις 20 ώρ...->Ιωάννα<BR/>Ξανά εσύ, να ξαπλώνεις επάνω στις 20 ώρες και να μου χαμογελάς με κλειστά μάτια<BR/>και να θυμάμαι...<BR/>πως να ξεχάσω άλλωστε;<BR/>ξανά εσύ<BR/>να αφήνεις την ψυχή και την σάρκα σου να ομορφαίνουν λόγια και πράξεις<BR/>να εξορίζεσαι από την συνήθεια<BR/>παραδομένη στην αλήθεια<BR/>και να το σκας από τα συνηθισμένα<BR/>να αφήνεις χώρο στο χρώμα<BR/>για να χύνεται απ' τα μάτια σου, να βουτάει σε κοιλάδες<BR/>να ίπταται πάνω από λόφους σπουργιτιών<BR/>ξανά εσύ να με ξαφνιάζεις<BR/>να με αρπάζεις από την φυγή<BR/>ενίοτε και από την γη<BR/>να με σκορπάς στην πράξη και στην θεωρία, να νοστιμαίνω<BR/>ξανά εσύ<BR/>μούσα, παρούσα, ονειροφορούσα<BR/>με φόρεμα το δέρμα σου <BR/>με κόσμημα το αίμα σου...<BR/><BR/>Καλό μεσημέρι.<BR/>Σε φιλώ.<BR/><BR/><BR/>->Roxanred<BR/>στο πιο πάνω απ'το πάνω ε;<BR/>μα φυσικά κι ακόμη ψηλότερα<BR/>άλλωστε ποιος ξέρει πόσο ψηλά μπορεί να είμαστε τώρα...<BR/>λες να είμαστε ήδη στο πάνω;<BR/>κι αν ναι τί υπάρχει από κάτω; Ίσως και να φοβάμαι να κοιτάξω.<BR/>μονάχα με τον χρόνο αν τα πηγαίναμε λίγο καλύτερα<BR/>ίσως να ξέραμε την μονάδα μέτρησης της ιστορίας.<BR/>που ξέρεις, μπορεί να φτάσεις πιο γρήγορα από τις σκάλες...<BR/>ίσως χρειαστώ και μια μικρή βοήθεια απεγκλωβισμού από το ασανσέρ. Θα δείξει.<BR/>εις το "εκεί" λοιπόν...dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-228482248371648272008-09-01T00:07:00.000+03:002008-09-01T00:07:00.000+03:00χρονια ηταν την τελευταια φορα που μετρησα.20 και ...χρονια ηταν την τελευταια φορα που μετρησα.20 και χρόνια.<BR/><BR/>εγω πάω από τις σκάλες οκ? θα σε δω στο πιο πανω απο το πάνω.ρΟhttps://www.blogger.com/profile/07254405528578909832noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-41474350444412617702008-08-31T22:11:00.000+03:002008-08-31T22:11:00.000+03:00Αρκεί μια λέξη για να με κάνει να νιώσω καλύτερα.....Αρκεί μια λέξη για να με κάνει να νιώσω καλύτερα...<BR/>Αρκεί ένα μήνυμα για να αισθανθώ ότι είσαι εδώ...<BR/>Αρκεί μια βόλτα για να καταλάβω ότι τα συνηθισμένα δεν μας ταιριάζουν...<BR/>Αρκεί ένα κείμενο για να αντιληφθώ ότι δεν μου χάλασες χατήρι...<BR/>Αρκεί όμως ένα ευχαριστώ για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη που νιώθω για σένα?<BR/>Δεν νομίζω...<BR/><BR/>Ιωάννα...<BR/>Υ.Γ Ναί,ξανά εγώ...<BR/>Μην μου πείς ότι πάλι σε ξάφνιασα...Anonymousnoreply@blogger.com