tag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post1341695380103440523..comments2023-07-01T18:55:24.829+03:00Comments on φτου&βγαίνω: view-masterdim juanegrohttp://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-7060051876014145592008-10-06T07:38:00.000+03:002008-10-06T07:38:00.000+03:00->dee deeκούρνιασε κι εσύ εδώ :)χαίρομαι που η ...->dee dee<BR/>κούρνιασε κι εσύ εδώ :)<BR/>χαίρομαι που η πρόθεση έγινε πέρασμα<BR/>με κάλτσες ή άνευ<BR/>με διάθεση ή άνευ<BR/>πάει και ετούτος ο Σεπτέμβρης...<BR/>άντε να δούμε ο δέκατος που θα μας ταξιδέψει...<BR/>Σύντομα θα περάσω από την γειτονιά σου ξανά.<BR/>Αχ αυτήη παράξενη διάθεση.<BR/>Καλημέρα.dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-10132687487847777972008-10-03T20:34:00.000+03:002008-10-03T20:34:00.000+03:00dim μουειχα πολυ καιρο να περασω. Ημουν...και ειμα...dim μου<BR/><BR/>ειχα πολυ καιρο να περασω. Ημουν...και ειμαι...σε παραξενη διαθεση τελευταια. Ολο ελεγα να ερθω κι ολο εμενε μονο προθεση :)<BR/><BR/>Και να που ηρθα και σε βρηκα να μιλας για Κυριακες...για τον Σεπτεμβρη....μπορω να κουρνιασω κι εγω εδω;; :) Με μια μαξιλαρα στην γωνια μου επειδη νιωθω ανετα :) Να ειδες; με τις καλτσες μου ηρθα :)<BR/><BR/>xxxDee Deehttps://www.blogger.com/profile/14556060947409780181noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-55534966022863493672008-09-23T15:48:00.000+03:002008-09-23T15:48:00.000+03:00->meltemiκάποιοι μοιάζουμε, ναι.μάλλον, μοιάζει...->meltemi<BR/>κάποιοι μοιάζουμε, ναι.<BR/>μάλλον, μοιάζει ο αέρας που εκπνέεται από τα σπλάχνα μας.<BR/>κάποιοι άλλοι, όχι. Νομίζω.<BR/><BR/>συνεχίζω πάντως να κοιτάζω απ'το παράθυρο... μήπως και το απίστευτο γίνει πιστευτό.dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-74787061037363136962008-09-23T14:55:00.000+03:002008-09-23T14:55:00.000+03:00Απίστευτο!Σαν να περιγράφεις εμένα...χθες...Με κοί...Απίστευτο!<BR/>Σαν να περιγράφεις εμένα...χθες...<BR/><BR/><BR/>Με κοίταζες απο το παράθυρο?Ή τελικά οι άνθρωποι μοίαζουμε πιο πολύ απο όσο φανταζόμαστε...?meltemihttps://www.blogger.com/profile/13863979039540242644noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-66846763064411575382008-09-23T10:09:00.000+03:002008-09-23T10:09:00.000+03:00->assel...νιφάδες μαύρης ζάχαρης είχαν ξεφύγει ...->assel<BR/>...νιφάδες μαύρης ζάχαρης είχαν ξεφύγει από το φλυντζάνι. Διάσπαρτες επάνω στο στην κόκκινη χαρτοπετσέτα. Ακούμπησε το δάχτυλό της επάνω τους και της ταξίδεψε μέχρι το στόμα της. Με μια "γλυκιά" γεύση στα χείλη ίσως σαν σπάσει η σιωπή να ικανοποιηθούν τα αυτιά της με ότι ακούσουν, να αισθανθεί πιο ασφαλής...<BR/><BR/>->Νεράιδα της βροχής<BR/>βάθος θα δώσει ή υπόσταση;<BR/>κάτι σαν νοθευμένη πρόταση ζωγραφισμένη επάνω στο σώμα<BR/>με νυστέρι ή με γλώσσα<BR/>να μοιάζει η ζωή με τρισδιάστατο παιχνίδι<BR/>φίδι κουλουριασμένο έτοιμο<BR/>για επίθεση ή για χάδι<BR/>Κυριακή βράδυ.<BR/><BR/>->PM<BR/>...δυο στάλες ήρθαν της βροχής<BR/>μια στα χείλη, μια στην πλάτη<BR/>η μια: σπονδή στην γεύση μου<BR/>η άλλη: μεσημβρινός στον χάρτη<BR/><BR/>Υ.Γ.: Ο οδηγός είναι στον δρόμο.dim juanegrohttps://www.blogger.com/profile/14584774502302617365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-53453189007817788022008-09-22T23:59:00.000+03:002008-09-22T23:59:00.000+03:00Δυο στάλες ήρθαν της βροχήςΜια στο χέρι και μια στ...Δυο στάλες ήρθαν της βροχής<BR/>Μια στο χέρι και μια στον ώμο<BR/>Η μια μου λέει “μην αργής”<BR/>Και η άλλη δείχνει τον δρόμο<BR/><BR/>PM<BR/><BR/>Υ.Γ.: Τον έγραψες τον οδηγό;Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-60679836660805416242008-09-22T23:10:00.000+03:002008-09-22T23:10:00.000+03:00οι εικόνες εναλλάσσονταν η μια μετά την άλλη. κι ό...οι εικόνες εναλλάσσονταν η μια μετά την άλλη. κι όμως δεν έβλεπε αυτές καθ' αυτές τις εικόνες, παρά άκουγε τον ήχο του "κλικ" κάθε φορά που πατούσε το κουμπί στο view master της. έτσι μηχανικά, όπως περνούσαν μερικές μέρες. οι μέρες της εβδομάδας. μέχρι την επόμενη Κυριακή...<BR/><BR/>χρώματα μπροστά στα μάτια της και ψίθυροι απ' τον άνεμο που έπαιζε με την κουρτίνα της ανοιχτής της μπαλκονόπορτας. να δεις που δεν θα την κλείσει τελικά και θα κοιμηθεί έχοντάς την ανοιχτή...<BR/><BR/>λες κάποια σκιά να δώσει βάθος στον αποψινό της εφιάλτη;<BR/><BR/>φιλιά βρόχινα...Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/10245289328232414879noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2305326522502964110.post-62264959284711057852008-09-22T15:25:00.000+03:002008-09-22T15:25:00.000+03:00Ήταν Κυριακή.Η μπλέ ώρα απέδρασε πονηρά από την κρ...Ήταν Κυριακή.Η μπλέ ώρα απέδρασε πονηρά από την κρυψώνα του ηλίου και μπήκε βίαια στο δωμάτιό της.<BR/>Αγόρασε ένα καινούριο βιβλίο και το τοποθέτησε στο πρώτο ράφι της βιβλιοθήκης της.Για μιά στιγμή πίστεψε ότι η ζωή της θα άλλαζε.<BR/>Εκείνος καθόταν στην άλλη άκρη του δωματίου και την παρατηρούσε.<BR/>Παρατηρούσε πώς έφτιαχνε κοτσίδα τα μαλλιά της γιατί την ενοχλούσαν,πώς έπινε το γλυκό τσάι της,πώς η έκφρασή της άλλαζε μορφασμούς με αυτά που διάβαζε στο καινούριο της βιβλίο,πώς τον αγαπούσε,πώς την αγαπούσε.<BR/>Πώς πέρασε έτσι ο καιρός απόρησε.<BR/>Ξέχασε τα "μην" τα "δεν" τα "θα".Τί νόημα είχαν τελικά;<BR/>Για εκείνη;Για εκείνον;<BR/>-Πώς σου φαίνεται το βιβλίο;<BR/>-Χμ...Ούτε κρύο,ούτε ζέστη.<BR/>-Και τώρα τί θα κάνεις;<BR/>-Τώρα δεν ξέρω.Πάντως...μιά μέρα θα φύγω από 'δω.<BR/>-Θα με πάρεις μαζί σου;<BR/>Τίποτα δεν ακούστηκε,παρά μόνο σιωπή...Elen Chamelenhttps://www.blogger.com/profile/12072297857745600737noreply@blogger.com