Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Cap ou pas cap…?


Αλλάζω δέρμα. Μπορείς να με αγαπάς έτσι; Αντέχεις; Κι αν δεν είναι το δέρμα τόσο απαλό και τρυφερό όσο παλιά; Κι αν το άρωμά μου δεν είναι ευχάριστο; Κι αν η ανάσα μου δεν μυρίζει φρέσκοανοιγμένη οδοντόκρεμα; Αντέχεις; Μπορείς να με θέλεις έτσι γυμνός που στέκομαι μπροστά σου; Χωρίς καμμία ταμπέλα υπομονής, επιμονής, ιδρώτα ή έρωτα; Μπορείς να ακούσεις την καρδιά μου να χτυπάει χωρίς να με αγγίζεις; Αντέχεις να με αγγίζεις χωρίς ο ηλεκτρισμός που διαπερνάει το σώμα σου να σε σκοτώνει; Ε; Μπορείς να με κοιτάζεις με το ίδιο πάθος όταν οι λέξεις που δραπετεύουν από τα δόντια είναι σκληρές; Αντέχεις να κρυφτείς στην αγκαλιά μου χωρίς να πεις κουβέντα; Κι αν σου ζητήσω να μου υποσχεθείς το οτιδήποτε, μπορείς να μην μου πεις «δεν ξέρω»; Αντέχεις να μην μου υποσχεθείς τίποτα;

Κι αν ο κλιματισμός της ζωής μου χαλάσει και σε μέρες καύσωνα σαν κι αυτήν δεν μπορώ να σε δροσίσω με την ίδια ευκολία και την ίδια επιτυχία; Κι αν σου ζητήσω να μαζέψεις ότι απέμεινε από το δέρμα μου στα σεντόνια και να το πετάξεις από το μπαλκόνι; Αντέχεις να μην με ρωτήσεις γιατί; Κι αν σου ζητήσω να διαλέξεις ανάμεσα στην ομορφιά και στα σκουπίδια; Μπορείς να μην μου θυμώσεις; Αντέχεις; Κι αν σου πω πως αισθάνομαι για σένα μπορείς να μην προσπαθήσεις να προσγειώσεις τα λεγόμενά μου; Ε; Κι αν σου ζητήσω να με ξεδιψάσεις; Αντέχεις να παραδεχτείς ότι το κάνεις από έρωτα; Μπορείς να με βοηθήσεις να αλλάξω και τα τελευταία κομμάτια δέρματος που απέμειναν γαντζωμένα στα μπράτσα μου; Αντέχεις να φιλήσεις τις πληγές μου και να χαϊδέψεις τα πόδια μου; Αντέχεις να ξετυλιχτείς από το σεντόνι που κρύβει το κορμί σου και να πετάξεις την μάσκα της θλίψης στην θάλασσα;

Κι αν ο χρόνος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός γιατρός; Μπορείς να με κρατάς σφιχτά και να συνεχίζεις να ανακαλύπτεις τις ομοιότητες των χεριών μας; Κι αν κάποια πικρή γεύση καλύπτει που και που την γλυκιά; Μπορείς να μην την αφήνεις να ντύνει την γλώσσα σου και την σκέψη σου; Κι αν σου πω ότι δεν υπάρχει «καλό» και «κακό» ξεχωριστά; Αντέχεις να με πιστέψεις; Κι αν σου εκμυστηρευτώ ότι ένας ήλιος άνθισε κάτω από το μαξιλάρι σου; Αντέχεις να μην κοιτάξεις; Κι αν σου ζητήσω να συντονιστείς μαζί μου χωρίς παρεμβολές; Αντέχεις; Ε; Αντέχεις να χαμογελάς και να μην σπαταλιέσαι στην στασιμότητα; Κι αν σε καρφώσω στα μάτια και σου πω ότι μπορώ να μοιραστώ τον εαυτό μου μαζί σου; Κι αν αγριέψουν τα νερά και πεταχτούν στην στεριά καΐκια; Αντέχεις να ταξιδέψεις μαζί μου με τα μάτια κλειστά κάνοντας κουπί στο χώμα; Κι αν οι λάμπες της αυταπάτης σβήσουν επιτέλους, μπορείς να με αγαπάς στα σκοτεινά; Αντέχεις να με θέλεις όταν ανοίξω διάπλατα τις χοντρές κουρτίνες;

Κι αν σου ζητήσω να κρυφτώ στον λαιμό σου, στο στήθος σου, στις παλάμες σου, στα μαλλιά σου; Αντέχεις να αφεθείς έστω για μια μόνο στιγμή; Κι αν σου ξαναπώ πόσο μελωδική κι ερωτική είναι η φωνή σου; Αντέχεις να μου τραγουδήσεις; Ε; Κι αν φαλτσάρω και γεμίζω με διαφωνίες το τραγούδι σου; Μπορείς να κρατήσεις το ίσον για να να σε ξαναβρώ; Κι αν σου ψιθυρίσω ότι έχεις το ομορφότερο χαμόγελο που έχω δει; Μπορείς να μου χαρίσεις ένα απ’ευθείας; Κι αν δεν σε καταλαβαίνω πάντα σε όλα και δεν σε στηρίζω με τον τρόπο που επιθυμείς; Αντέχεις να με αφήσεις να ψάχνω την άκρη; Κι αν η άκρη είναι λιγάκι πιο μακριά από όσο φανταζόμουν; Κι αν κάνω λάθος στις προβλέψεις μου; Κι αν σου πω πως η ελευθερία διεκδικείται και δεν χαρίζεται; Κι αν σου πω ότι μου λείπεις με το που κλείνει η πόρτα; Κι αν σου πω ότι όσο υπόγεια κι αν είναι η νύχτα απόψε έχει μια γεύση από σάλσα; Αντέχεις να τολμήσεις; Ε; Αντέχεις να χορέψουμε ξανά και ξανά και ξάνά;


"...και μπροστά απ'τους κολασμένους περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη την δικιά σου μυρωδιά
κι είναι λέω, ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί. "



9 σχόλια:

  1. Θλίψη, πόνος, σπαραγμός! Η ζωή που παίζει με τις αντοχές μας και που μας δοκιμάζει με αυτούς που αγαπάμε.

    Φιλί καλοκαιρινό, για ένα χαμόγελο στην ζωή! Αυτό σίγουρα το αντέχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι αν εκείνη τα αντέχει ολα αυτά, εσύ θα αντέξεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/8/09 03:53

    Ποιος μπορεί να έχει απαντήσεις στα ερωτήματα των επόμενν λεπτών, όταν ο κόσμος των συναισθημάτων κυριαρχεί και ορίζει τους κανόνες;


    υ.γ Εχω κάτι για σ΄νεα. Πέρνα, Ξέρω οτι δεν σου ταιριάζει, αλλά είναι τρόπος έκφρασης εκτίμησης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος28/9/09 13:51

    Τουλάχιστον πες μας ότι είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ->SummerDream
    χαμόγελο στην ζωή...
    έτσι απλά...:)

    ->Παπαρούνα
    έλα ντε;

    ->Freedula
    ...και οι κανόνες που ορίζονται
    σε ένα αγγιγμα εξανεμίζονται.

    Να είσαι καλά.

    Καλά είμαι κι εγώ. Δεν ξέρω γιατί δεν έχω πει κάτι τόσο καιρό. Μάλλον μαζεύω εικόνες και αναπνέω αρώματα για να ξαναρχίσω.

    Καλό μεσημέρι εκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διάβασα μετά απο πολύ καιρό αυτό σου το κείμενο.

    Μπορώ να πω για άλλη μια φορά οτι είναι οτι πιο δυνατό έχεις γράψει ποτέ.

    Είμαι περήφανη για σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος5/12/12 01:14

    Σε ευχαριστώ.
    Περνούσα τυχαία και έπεσα στα γραφόμενά σου.
    Νόμιζα ότι την είχα ξεπεράσει, αλλά δυστυχώς(ή ευτυχώς) μετά από 3μήνες με έχει ακόμα...όχι αυτή...
    αλλά η αγάπη μου γι αυτήν!
    ...Μεγάλο πράγμα η αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Ανώνυμος

    Να 'σαι καλά. Σε ευχαριστώ που πέρασες από την κρυψώνα μου.
    Μεγάλο πράγμα η αγάπη; Το μεγαλύτερο μάλλον..., το ομορφότερο και το δυσκολότερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή